Złoty wiek wampirów

Mikhail Harland · 2021-02-10 13:12:49

Pokiwałem głową z namysłem.
- To dobry pomysł - przyznałem szczerze. - Pewnie najodpowiedniejszy byłby bal, to by wywołało pozytywne emocje - uznałem, wzruszając lekko ramionami. - Poddani zawsze będą gadać, nie wiem jak szybko oswoją się z tym, że mają imiona i swoją historię. Oraz inne poglądy - skrzywiłem się lekko. - Bal będzie najlepszy. Przedstawimy ich jako Vivian i Isaaca, nie mają żadnego tytułu, czy rodu, pozostaje jednie... By byli równi innym uczestnikom balu - podsumowałem.

Evangeline Harland · 2021-02-10 13:19:01

- Nie możesz zrównać wampirów z nazwiskiem z tymi wyrzutkami - obudziłam się z lekka. Wzięłam głęboki oddech i spojrzałam w końcu na męża. - Pomysł sobie tylko, jeśli u mnie to wywołuje oburzenie, a oswjam się z tym od miesiąca, to co wywoła taka informacja u naszych burzliwych poddanych? - zaznaczyłam dosyć spokojnie. Naprawdę nie chciałam się już z nim kłócić, miałam ochotę na normalną rozmowę z mężem. - Nie możesz ich przedstawić jako "Isaaca i Vivian". Mają dziwny zapach i nie zachowują się normalnie. Poza tym, ona jest czarodziejka. Pijane wampiry nie dadzą jej spokoju i wyjdzie z tego tylko wielki burdel - podsumowalam, krzywiąc się.

Mikhail Harland · 2021-02-10 13:24:49

- Od tego ma Isaaca. Ochroni ją, poza tym Vivian opracowuje wywar który na jakiś czas osłabi jej zapach - westchnąłem cicho. - Testy przebiegają pomyślnie, udało jej się wypaczyć zapach kieliszka z krwią - mruknąłem pod nosem z zamyśleniem. - Zawsze możemy wyprawić... Maskaradę - uznałem. - Nieznane twarze, nieznane rody... Po prostu bal. Na koniec którego przedstawimy tych dwoje... - pokręciłem głową. - Nie mam innego pomysłu, królowo - skwitowałem oschle. - Najchętniej przeczekałbym jeszcze dłużej, aż najbardziej plotkarskie towarzystwo się uspokoi.

Evangeline Harland · 2021-02-10 13:33:00

Wzruszyłam ramionami. Cholera, przecież chciałam tylko pomóc, nie byłam na niego cięta. Spojrzałam na niego spod przymrużonych powiek.
- To przeczekaj, królu - odparłam, wracając wzrokiem przed siebie i zaciskając zęby. - To tylko moja sugestia, do której nie musisz się w ogóle stosować. W końcu to twoje zabawki - bąknęłam, wzdychając. - Ja czuję, że planujesz ich tu zatrzymać na długo, i po prostu wiem, że powinni mieć jakieś nazwisko - wymamrotałam.

Mikhail Harland · 2021-02-10 14:09:40

Zawahałem się, chwilę zwalniając, zatrzymując się przy rozwiniętych różach.
- Nadać im nazwiska... - zamyśliłem się i mimo mojego nieco głupiego upory by pozostać niewzruszonym na Evie, uśmiechnąłem się pod nosem, przyglądając się różom. - Tak... tak to dobra myśl. Nadamy im nazwiska i nowy ród. Nabiorą większej wartości jako istoty w królestwie - przyznałem z zadowoleniem. - Nie nazywaj ich zabawkami. To moi poddani. Twoi też - dodałem, choć nie ostrym tonem, a łagodnym.

Evangeline Harland · 2021-02-10 14:15:28

Zagryzłam delikatnie dolną wargę, zerkając na Mikhaila.
- Nadaj im nazwiska, to przynajmniej wampira będą szanować, a na czarodziejkę będzie trzeba uważać. - Wzruszyłam ramionami, muskając palcami kwiat róży. Nigdy nie kwitły tak obficie co tego roku... Obecność czarodziejki wpływała bardzo pozytywnie na całą roślinność. - I myślę, że bal maskowy, będzie dobrym rozwiązaniem. W przyszłym miesiącu? - zasugerowałam, znów spoglądając na Mikhaila.

Mikhail Harland · 2021-02-10 14:21:26

Pokiwałem głową i zerwałem kwiat z krzaka. I tak była ich olbrzymia ilość, a ja chciałem z niego zrobić dobry użytek. Odwróciłem się do królowej i wsunąłem sam kwiat (w sensie krótka łodyżka, bez kolców) w upięte włosy królowej.
- Tak, to odpowiedni czas na przygotowania. Dobrze będzie wydać oficjalne ogłoszenie o maskaradzie jak najszybciej. Lista gości ta sama co przy ostatnim balu, możemy ją najwyżej nieco powiększyć, wyprawimy zabawę w sali balowej na parterze... Zajmiesz się tym, czy wybrać doradców? - zapytałem, w końcu po raz pierwszy od wyjścia do ogrodu spoglądając na Evie.

Evangeline Harland · 2021-02-10 14:25:38

Wzięłam głęboki oddech i pokręciłam głową. Mikhail miał w sobie jakąś delikatność, której ja chyba nigdy nie posiądę... Oby Nicolette miała więcej z niego, niż ze mnie... Choć czy wtedy będzie jej w życiu łatwiej?
- Zajmę się balem, to mój obowiązek i nie lubię z niego rezygnować. Jednak nie myśl, że nie będzie mnie na spotkaniach rady, stawię się na nich jak zawsze - oznajmiłam, przechylając lekko głowę na bok. - Nie kłóćmy się teraz, dobrze? - upewniłam się.

Mikhail Harland · 2021-02-10 14:31:58

Wzruszyłem lekko ramionami, próbując oprzeć się urokowi królowej. Była zmienna, a ja robiłem się dla niej za delikatny. Odsłaniałem słabe punkty, dzieliłem się sobą, a wtedy ona zmieniała nastrój, uderzając prosto w te miejsca. Nie wiedziałem, czy bezpiecznie dla mnie jest znów i znów popełniać te błędy, ufać jej za każdym razem gdy była tak dobra, a potem przyjmować ciosy i zbierać się pokonany, kiedy czymś jej zawiniłem.
- Znasz moje zdanie. Ja w ogóle nie lubię się kłócić, a już szczególnie z tobą, Evie - zauważyłem. - I dziś, ani jutro, ani na balu, nie mam zamiaru - pokiwałem lekko głową i spojrzałem miękko na królową. - Ale znów pałasz do mnie złością i niechęcią... nie lubię tego... - przyznałem z lekkim skrzywieniem bólu. Przypominało to dawne czasy, gdy się nienawidziliśmy, a to były złe czasy... Wolę wspominać ten piękny rok, gdy naprawdę staliśmy się wręcz jednością...

Evangeline Harland · 2021-02-10 20:46:04

- Nie tak miało wyglądać moje życie i nadal mnie to momentami irytuje - szepnęłam. Już kiedyś opowiadałam Mikhailowi o tym, że chciałam być panią posiadłości, bycie hrabiną w zupełności by mi wystarczyło, zgniotłabym męża, zarządzała ziemiami i służbą w posiadłości. Tamto życie wydawało się być takie banalne w porównaniu do tego, które otrzymałam wbrew własnej woli. - Ale przecież nigdy nie życzyłam ci źle. To że nie chce cię popierać we wszystkich szaleńczych pomysłach nie znaczy, że ja... - podniosłam głos, zaraz jednak urwałam w pół słowa i wzięłam głęboki oddech. - Nie rozumiem czego ode mnie oczekujesz. Złości mnie ta niewiedza.

Mikhail Harland · 2021-02-10 22:40:19

- Kiedy ja wyraźnie dałem do zrozumienia, że po prostu potrzebuję... ciebie - westchnąłem cicho. - Ciebie i Nikki. Potrzebuję was. Bo czasem jestem szalony. Teraz, kiedy widzę Isaaca i Vivian, kogoś kto podziela niektóre idee... Albo zatracę się w szaleństwie i zapomnę jak być królem, mężem i ojcem, albo ktoś mnie powstrzyma - skrzywiłem się lekko. - Ale nie szantażując i krzywdząc. Są inne sposoby by rozmawiać z mężem - zaznaczyłem, odwracając wzrok do królowej z różą we włosach. - Nie musimy "być jak wampiry". My już jesteśmy wampirami... Może dzielmy wspólną magię myśli, jednak nasze umysły nie są takie same... Możemy czasem czuć coś, choć zazwyczaj się nie czuje, ale... - wzruszyłem lekko ramionami.

Evangeline Harland · 2021-02-10 23:02:04

- Czuć coś - powtórzyłam po nim, parskają. Denerwowałam się, gdy zaczynał mówić o uczuciach, k tych dziwnych, nieznanych i zupełnie obcych nam uczuciach. Dla mnie były one problemem, dla Mikhaila rozwiązaniem. I tkwiliśmy w tym dziwnym błędnym kole, nie umiejąc znaleźć złotego środka między tym co on chce, a co ja potrafię osiągnąć w kwestii... Tego czegoś między nami.
Wzięłam głęboki oddech i pokręciłam gwałtownie głową, dotykając swojego czoła prawą dłonią, a lewą opierając na biodrze.

Mikhail Harland · 2021-02-10 23:07:39

Nie cofnęła się, ale ja to zrobiłem. Chyba bardzo niepotrzebnie o tym wspominałem, jednak im więcej obserwowałem i przebywałem z wampirem i jego czarodziejką... Zazdrościłem? Skąd! Nie zazdrościłem im niczego, byli zwykłymi odmieńcami. Ale rozumieli coś czego ja nie mogłem poczuć, bo nigdy do końca nie miałem sił by to nazwać. Nie mogłem tego nazwać, bo inaczej moja żona by ode mnie dosłownie uciekła.
- Po prostu potrzebuję cię u swojego boku - przemilczając poprzednie słowa. - Nie podobał mi się ten cały szantaż z fukaniem, ostentacyjną ignorancją i omijaniem się szerokim łukiem - dodałem krzywiąc się. - Nie wiem ile razy mam ci powtórzyć byś wiedziała, że nie jestem twoim wrogiem, czy konkurentem. Jestem twoim królem, mężem, ojcem dziecka, kochankiem... I może czymś jeszcze - machnąłem ręką, kręcąc głową lekko poddenerwowany tą rozmową. Bo wiedziałem, że znów może się zakończyć po prostu wyjściem Evie z ogordu.

Evangeline Harland · 2021-02-10 23:16:34

Uśmiechnęłam się chłodno, krzyżując ramiona na piersi i rozglądając się po ogrodzie.
- Uzasadniam moje zachowanie i ostrzegłam cię przed nim. Jestem cały czas pod tobą i nie mogę się przeciwstawiać twoim decyzjom w żaden inny sposób. Uległa nie jestem i doskonale zdawałeś sobie z tego sprawę już od momentu kiedy pierwszy raz się zobaczyliśmy - przypomniałam mu, nadal nie patrząc na niego. Odsunął się... Więc... Po prostu się rozglądałam na boki. - Zgadzam się z tym, że jesteś moim królem, mężem i ojcem mojego dziecka. Nawet z tym, że jesteś moim kochankiem. Ale nasza relacja nie wychodzi dalej, wiec... - Zacisnęłam mocno wargi. - Nie ma na to nazwy, więc po prostu przzestan o tym wspominać.

Mikhail Harland · 2021-02-10 23:24:31

Spojrzałem na nią z nutką przykrości. Jak mogłaś...? "Nie wychodzi dalej"? Czy to samo czułaś zawsze gdy zapatrywaliśmy się w swoje oczy, gdy łapaliśmy za ręce, gdy wspierałem cię podczas ciąży, podczas twoich bóli, albo kiedy zostałem zaraz gdy urodziła się Nikki...?
- A więc dla ciebie ja... - zacisnąłem usta. - Rozumiem - skwitowałem, starając się wrócić choć do udawania obojętności. Głupi wampir... Spróbuje coś poczuć i po tylu latach małżeństwa i tylu miesiącach nadziei dostaje kolejną nauczkę. Lepiej było być kolejnym z rzędu leniwym władcą, nie zmieniać nic, pozostawić świat jakim był...
- Nie znamy się od dziś - powiedziałem jeszcze. - Wiem jaka jesteś, ale nie chcę sobie dawać rady bez królowej - uznałem. - Więc po prostu choć czasem... Bądź przy mnie - skrzywiłem się jeszcze raz, ale zaraz odwróciłem się tyłem do królowej. Okropny mętlik. przyjmowałem na siebie tyle niezbadanych uczuć i doświadczeń, nie wytrzymywałem tego, a w dodatku nie mogłem liczyć na jakiekolwiek wsparcie... Zostałem z tym wszystkim co miałem w głowie sam.

Evangeline Harland · 2021-02-10 23:35:22

Obróciłam się za nim,zaskoczona że to on odchodzi, rezygnując z naszej rozmowy. I co miałam robić? Wołać za nim? Ruszyć razem z nim i kontynuować rozmowę, która najwidoczniej jednak już dobiegła końca? Byłam naprawdę zmęczona kłótnią, i może gdyby nie to to bym zaczęła krzyczeć, upominać się o sobie. Ale tego nie zrobiłam...
Pozwoliłam mu w spokoju odejść. Mikhail nie ignorował niczego, przeżywał każdą rzecz, która pojawiała się w jego umyśle, choćby była maleńka jak ziarnko piasku. Nie potrafił zdusić w sobie niczego, tak jak ja to robiłam z większością rzeczy.
Kiedy już się oddalił dopiero zrozumiałam, że jednak... Chciałabym go zatrzymać. I jeszcze z nim porozmawiać, a nie znów zostawać sama. Ale już mu pozwoliłam odejść.
- Chce być przy tobie... - szepnęłam do samej siebie i odwróciłam głowę, zaciskając zęby i ruszając wgłąb ogrodów. Wyjęłam z włosów róże którą podarował mi Mikhail i delikatnie gladzilam po niej kciukiem, trzymając ją ostrożnie w palcach. A gdy wróciłam do swojej komnaty, położyłam ją na szafce nocnej przy łóżku. I spoglądałam na nią zasypiając...

Mikhail Harland · 2021-02-10 23:51:25

- TRZY TYGONIE PÓŹNIEJ - TRWAJĄ PRZYGOTOWANIA DO BALU -

Podczas całego zamieszania z królewską maskaradą, ja spędzałem czas najczęściej w gabinecie lub nowej bibliotece, gdzie nocami Isaac i Vivian cieszyli się sobą i pracą która sprawia im radość. Ignorowali już niemal moje najścia i ciche siedzenie w kącie. Dałem im do zrozumienia, że to moje małe badanie i chcę ich widzieć jak najczęściej jako ich samych. Mówiących o głupotkach, śmiejących się, bawiących się... Po części było to badanie, po części dobrze było mi się zrelaksować tutaj, kiedy Evangelina była z Nikki. W pewnej małej części, było to też spowodowane miłą aurą jaką rozpylała dookoła siebie czarodziejka. Jednak był też ten powód... ten wstydliwy. Ten kiedy po prostu... patrzyłem nieco niedowierzając jak pięknie może być między dwójką istot. Czy kiedyś to osiągnę? Kiedyś ktoś mnie tak spojrzy jak oni, jak odmieniec na odmieńca? Wiedziałem już, że zapewne nie, jednak... Wiara podtrzymuje wszystko co zrobiłem, co robię i co kiedykolwiek zrobię, więc musiałem wierzyć.

Spacerowałem po sali balowej z podziwem oglądając dekoracje. Były wyjątkowo piękne, lecz ciężko było się dziwić, skoro wyprawialiśmy bal na wielkiej sali. Srebra były oczyszczane na połysk, a wozami od dziś do dnia balu będą dowożone składniki na potrawy podawane podczas balu. Wszystko prezentowało się naprawdę niesamowicie.
A po środku tego wszystkie, w długiej, codziennej sukni stała moja żona. Jakby doglądając swoim bystrym okiem każdego połysku.
- Wygląda naprawdę okazale - przyznałem, podchodząc do niej. Musiała od dawna wyczuć, że się tu kręcę. - To będzie piękna, wielka maskarada, prawda...?

Evangeline Harland · 2021-02-11 00:00:34

- Oczywiście. Będzie okazała jak każdy bal - zapewniłam go, kiwając mu głową. Cieszyłam się, że w końcu przestał się skradać i podszedł do mnie bliżej.
Nasze relacje od trzech tygodni były nieco lepsze, ale nadal nie wróciliśmy do całkowicie pokojowego stanu rzeczy. Jednak byliśmy zdecydowanie bliżej niż przed rozmową w ogrodzie. Przynajmniej ja odnosiłam takie wrażenie. Nie wiem co myślał mój mąż. Mało rozmaiwalismy. Ale spacerowaliśmy w ciszy, lub zaczęliśmy czytać książki obok siebie, jeść znów wspólnie posiłki...
- Byłeś już na rozmowie z odmieńcami? - zapytałam. Wybraliśmy im wspólnie nazwisko i stworzyliśmy oraz pobłogosławiliśmy podpisami stworzenie nowego rodu, ktorego częścią miała być czarodziejka... To było coś niestworzone go, ale mój mąż robił coraz więcej takich dziwactw, byłam ciekawa czy kiedyś się do tego przyzwyczaję, czy już zawsze będziemy mieli stan wojenny w takich chwilach? - Czy planowałeś się do nich udać dopiero bliżej poranku? - dopytywałam.

Mikhail Harland · 2021-02-11 00:09:10

- Często do nich zaglądam, wyjaśniłem im jak mają się sprawy z bałem. Oraz z ich naziwskiem - przyznałem szczerze i spokojnie. - Są bardzo podekscytowani i robią z tego naprawdę wielką sprawę - parsknąłem pod nosem. - Nie mogą się doczekać gdy nadamy im nazwisko, będziemy mogli spokojnie załatwić to na zajutrz, w nowej bibliotece. Zrobimy to oboje, z jednym ze świadków, w ramach tradycyjnego świadka. Już się zgodził, radny reprezentan wschodnich granic - powiedziałem spokojnie. - Raz dwa i wrócimy do pracy - skwitowałem, nadal rozglądając się dookoła, po sali. Nie zerkałem jednak na Evangeline. Nie chciałem znów przechodzić przez miliony dziwnich myśli i obaw, chce z nią po prostu spokojnie pobyć...

Evangeline Harland · 2021-02-11 00:14:38

Przez chwilę milczeliśmy. Westchnęłam cicho.
- Jesteś rozkojarzony królu - zauważyłam. - Chciałbyś się dowiedzieć czegoś konkretnego o przygotowaniach? - zapytałam, unosząc lekko brew i sama się rozejrzałam. - Jak widzisz poszłam w koronki, czerń i srebro - szepnęłam. - Z elementami granatu. Ta estetyka zapewni balu wyjątkowy wydźwięk - podkreslilam. - Miejmy nadzieję, że wszyscy nasi goście zastosują się do zachowania tajemniczości przynajmniej na początku. Bede wściekła jeśli po pierwszych 20 minutach 1/3 gości nie będzie miała na sobie już ubrań - wymamrotałam pod nosem, przypominając sobie ostatni bal. Czułam irytację, że nie skorzystali prawie z niczego, co przygotowałam.

#81 2021-02-10 13:12:49

Odp: Złoty wiek wampirów

#82 2021-02-10 13:19:01

Odp: Złoty wiek wampirów

#83 2021-02-10 13:24:49

Odp: Złoty wiek wampirów

#84 2021-02-10 13:33:00

Odp: Złoty wiek wampirów

#85 2021-02-10 14:09:40

Odp: Złoty wiek wampirów

#86 2021-02-10 14:15:28

Odp: Złoty wiek wampirów

#87 2021-02-10 14:21:26

Odp: Złoty wiek wampirów

#88 2021-02-10 14:25:38

Odp: Złoty wiek wampirów

#89 2021-02-10 14:31:58

Odp: Złoty wiek wampirów

#90 2021-02-10 20:46:04

Odp: Złoty wiek wampirów

#91 2021-02-10 22:40:19

Odp: Złoty wiek wampirów

#92 2021-02-10 23:02:04

Odp: Złoty wiek wampirów

#93 2021-02-10 23:07:39

Odp: Złoty wiek wampirów

#94 2021-02-10 23:16:34

Odp: Złoty wiek wampirów

#95 2021-02-10 23:24:31

Odp: Złoty wiek wampirów

#96 2021-02-10 23:35:22

Odp: Złoty wiek wampirów

#97 2021-02-10 23:51:25

Odp: Złoty wiek wampirów

#98 2021-02-11 00:00:34

Odp: Złoty wiek wampirów

#99 2021-02-11 00:09:10

Odp: Złoty wiek wampirów

#100 2021-02-11 00:14:38

Odp: Złoty wiek wampirów

Stopka