Złoty wiek wampirów

Mikhail Harland · 2021-02-09 22:47:51

Pokiwałem głową i uśmiechnąłem się lekko. Chyba właśnie znalazłem kogoś kto podzielał moją miłość do eksperymentów, do poszerzania horyzontów.
- Chciałbym byś dopracowała to zaklęcie - powiedziałem z uśmiechem. - Oraz wszystkie inne zaklęcia, lub teorię nad jakimi pracujesz, albo chciałabyś zacząć... Masz je spisać i przekazać mi. Jestem ciekaw, wielce ciekaw co z tego może wyniknąć, a zaklęcie, albo przedmiot magiczny pozwalający wychodzić wampirom na światło słoneczne byłoby mile widziane... - pokiwałem głową. - I dzięki temu będziesz mogła pracować w nowej bibliotece wraz z Isaaciem - dodałem zadowolony z lekkim uśmiechem, aż w końcu przeniosłem wzrok na wampira. - Ty natomiast zajmiesz się przeczytaniem, skatalogowaniem, oraz umieszczeniem wszystkich kronik rodu królewskiego w nowej bibliotece. Nie miałem do tego odpowiedniej istoty, a ty nadasz się w sam raz - uznałem z nutką drwiny. - Wyjdziecie do nowej biblioteki za kilka dni. To będzie wasza jedyna możliwość przemieszczania się, komnata-biblioteka - podkreśliłem z lekkim skrzywieniem. - Będę was obserwował. Ostatnim czego chcę, to spełnienia się czarnych wizji żony, że niby jesteście zdrajcami czyhającymi na życie rodziny królewskiej...

Vivian Leeches · 2021-02-09 22:54:52

Otworzyłam szerzej oczy. Nie wiedziałam, że królowa może nas posądzać o coś takiego. Wydawało mi się, że po prostu nie lubi obcych, ale zaraz przecież przypomniałam sobie o tym, że para królewska straciła pierwsze dziecko przez jednego ze zdrajców, który mieszkał na ich dworze.
Pokiwałam głową, choć był to dosyć sztywny ruch.
- Nie będziemy się wychylać, królu - obiecałam, zerkając z troską na ukochanego. - Jedyne czego naprawdę pragniemy, to spokoju... Wiele nas kosztowało już to pragnienie...

Mikhail Harland · 2021-02-09 23:02:39

- Uwierz lub nie czarodziejko, ale my też chcemy spokoju - uniosłem lekko brew. Zaraz potem westchnąłem ciężko. - Jak pewnie Isaac ci wyjaśnił, straciliśmy z królową syna, został on zamordowany przez zdrajców korony. Od tego czasu pałac jest dość... nerwowym miejscem. Każda obca twarz jest niepewna. A już szczególnie po narodzinach drugiego dziecka. Księżniczka Nikoletta to Krwawy kamień w koronie wampirów, jest bezcenna. I bardzo ważna dla mnie i dla królowej - wyjaśniłem. - Moja żona się boi. A na strach reaguje agresją. Silną agresją. Nie ufa wam i naprawdę jest na mnie wściekła za to, że przyjąłem przybłędy, odmieńców, do naszego pałacu - skrzywiłem się lekko. - Rozumiem ją. Jednakże nie poczuwam was jako zagrożenie. przynajmniej dotychczas - wyjaśniłem i ostatni raz spojrzałem na parę wampira i czarodziejki. - Unikajcie jej. Chodźcie tylko tam gdzie możecie. Za parę dni znów do was przyjdę - wyjaśniłem, wstając z fotela.

Vivian Leeches · 2021-02-09 23:06:03

Zacisnęłam wargi, przez chwilę milcząc. Uniosłam się zaraz lekko, spoglądając za władcą.
- Królu - zatrzymałam go, ku nawet własnemu zaskoczeniu. Wampir odwrócił się do mnie i zmarszczył lekko brwi. Jego wyraz twarzy był kamienny, ale nie lodowaty. Zachowywał po prostu stoicki spokój. - Dziękujemy za wsparcie i azyl. Postaramy się nie zawiść zaufania, jakie nam okazałeś - zaznaczyłam.

Mikhail Harland · 2021-02-09 23:16:25

- Oby - powiedziałem z powagą. - Nie wydaje byście mieli inną szansę niż mnie nie zawieść i nie dowieść swojej przydatności, czarodziejko - dodałem i skinąłem im obojgu głową wychodząc z komnaty.
No cóż... To teraz tylko znaleźć Evie i przekazać jej złe i dobre wieści. Dobre - w końcu uda się ukończyć nową bibliotekę z kronikami władców, nad którą tak myśleliśmy. Złe, że zajmą się tym nasi przybysze. Cóż, widziałem ją w ogrodzie z Nikki, nie będzie się kłóciła nad dzieckiem. Mam nadzieję... Choć kogo oszukuję, to będzie trudna rozmowa...

Evangeline Harland · 2021-02-09 23:24:57

***

Ciężko było zaakceptować to, że ci odmieńcy są pod tym samym dachem co ja i moja córka. Ale po prawie trzech tygodniach udało mi się to przełknąć. Wiedziałam, że spędzają teraz dużo czasu w nowej bibliotece, którą przygotowywali dla nas. Nie do końca wiedziałam czym zajmuje się czarodziejka, mój mąż nie wyjawił mi tego do końca.
Chciałam sobie porozmawiać z wampirem, naczynie było w tej rozmowie zbędne, dlatego kazałam straży zatrzymać dziewczynę w komnacie na dzisiejszą noc, a wampira wysłać do biblioteki w pojedynkę. Służba zdradziła mi, że bardzo niechętnie i wręcz z trudem się rozstali. Oczywiście do uszu mojego męża dotarły moje poczynania z tym od razu przyszedł do mnie. Ale zapewniłam go, że póki co hodzi o rozmowę, bo żądze bólu już zaspokoiłam. Choć zapewne najlepiej było by mi wyżyć się na nim samym bezpośrednio...
Trochę po północy skierowałam się do nowej biblioteki, rozkazując służbie przynieść mi do niej kieliszek wina. Z całą pewnością na trzeźwo przez to nie przejdę.

Isaac Leeches · 2021-02-09 23:31:39

Nie podobało mi się to. Obiecałem Vivi, że będziemy trzymać się razem a teraz? Uh, mimo zapewnień czarodziejki, że dziś popracuje w komnacie, że mam się nie martwić, nadal oczywiście się martwiłem. Skupiłem się jednak na katalogowaniu kronik, a także naprawianiu ich. Spisywałem także najważniejsze dane z nich, dzięki czemu byłem w stanie utworzyć chronologiczną kronikę ważnych wydarzeń w królestwie. Wiedziałem, że ta wiedza zrewolucjonizuję nauki historii o naszych władcach, dzięki czemu wzrośnie poczucie przynależności i związania z koroną - musiałem przekazać to królowi Mikhailowi, chyba będzie mu się podobał mój projekt uniwersalnej kroniki...
Moje zamyślenie przerwały kroki, przepełnione pewnością siebie, oraz mocą. To nie były kroki króla, a królowej. Odłożyłem kronikę którą trzymałem i odłożyłem pióro do kałamarza, spoglądając na władczynię.
- Dobry wieczór, wasza wysokość - powiedziałem z szacunkiem, kłaniając się nieco. - Mogę pomóc w czymś, królowo?

Evangeline Harland · 2021-02-09 23:36:11

Mimowolnie skrzywilam się na jego widok. Opanuj się, Evie. Przyszłam w względnie pokojowych zamiarach. Ale to było silniejsze ode mnie. Westchnęłam ciężko, zerkając na niego, jak na coś małego i nieważnego.
- Owszem, przenieśmy się na fotele - odparłam, odwracając od razu od niego głowę i ruszając w tamtą stronę. - Ruszaj się wampirze - pospieszylam go z lekką irytacja. Zajęłam jeden z trzech foteli iwestch elam znów ciężko. Głupia służba, jak zwykle nie na czas. Gdzie moje wino!? - Siadaj - poleciłam, wskazując dłonią najbardziej oddalony ode mnie fotel.

Isaac Leeches · 2021-02-09 23:39:50

Westchnąłem cicho i usiadłem we wskazanym fotelu. Nie do końca w zgodzie z moją wolą, jednak nic na to nie mogłem poradzić. Królewski rozkaz wpływał na mnie w sposób bezpośredni, można było się na tym poziomie łatwo temu oprzeć ale wolałem nie denerwować królowej. Spojrzałem na nią z lekkością i spokojem, starając się pozostać pozytywny.
- Rozumiem, że chciała ze mną wasza wysokość porozmawiać - uznałem nieśmiało. Wampirzyca onieśmielała mnie wielu, wielu płaszczyznach. - Bardzo się cieszę, jeśli mam być szczery, królowo.

Evangeline Harland · 2021-02-09 23:45:18

Uniosłam zarówno brew jak j jeden kącik ust ku górze z lekka rozbawiona jego słowami. Jak słodko, ja bym się cieszyła gdybyś był nieco bardziej nieruchomy...
- Skoro już jesteś taki szczery, to możesz mi wyjaśnić z czego się cieszysz wampirze - nakazalam, wzdychając i zerkając w bok, gdzie szła w końcu służąca z winem dla mnie. Cudownie że przyniosła nie tylko kieliszek ale i całą butelkę wina. Ah, tak, tak, to mi się zdecydowanie teraz przyda. Ale z jakiegoś powodu przyniosła dwa, a nie prosiłam ją o to. Gdy tylko odstawiła tace, machnęłam na nią dłonią, a ta uciekła pospiesznie. - Bo mnie twoja obecność nie cieszy w ogóle - zaznaczyłam bardzo wyraźnie, by się nie łudził. - Nalej mi wina, sobie też możesz - dodałam na koniec.

Isaac Leeches · 2021-02-09 23:54:18

Skinąłem głową, gryząc się w język i wstając z fotela, by nalać wina sobie oraz władczyni. Kiedy już usiadłem z zadowoleniem wziąłem łyk napoju i zaraz zamruczałem cicho, jakbym oczekiwał jakiegoś wyniku i okazało się, że miałem rację.
- Ostatni raz wino piłem w domu... Szmat czasu temu - parsknąłem cicho, przyglądając się chwilę cieczy w kieliszku, ale zaraz spoważniałem i skupiłem się na królowej. - Um, dlaczego cieszy mnie możliwość rozmowy z waszą wysokość? To proste, od najmłodszych lat podziwiałem księcia Mikhaila w jego pracach naukowych na temat wampirów, naszych instynktów, wielu porównań istot... Kiedy objęli wasze wysokości tron, zawsze śledziłem politykę korony. Zaczynając od nie najlepszych... początków, aż po... Pakt z wilkołakami był rewolucyjny. Zmiany w prawach dziedziczenia wampirzyc, które królowa wprowadziła zmieniło wiele w ślubach majątkowych, ale także i prawa wampirzyc do majątków - zauważyłem. - Od zawsze widziałem historię rządów pełną zmian, dobrych zmian... Dlatego cieszę się, że mogę tu być - wyjaśniłem szczerze, swoim wylewnym językiem kronikarza.

Evangeline Harland · 2021-02-10 00:01:37

- Nie jestem tak lasa na pochlebstwa jak mój mąż - odparłam od razu, upiajjac z namysłem wina i przez chwilę moje słowa wisiały w powietrzu między nami. - Nie musisz mówić do mnie w taki sposób. W tak wylewny sposób. Wampir jest stworzony tak, że z natury czuję respekt do władcy. I wiem że go czujesz, nie jest to dla mnie tajemnicą. - Wywróciłam oczami. - Chce wiedzieć kim jesteś. Ale nie chcę znać twojej historii, nawet nie obchodzi mnie jak masz na imię ani twoje naczynie. Chce wiedzieć kim jesteś - zaznaczyłam, mając na myśli to, jaka jest istotą. Imię było nie ważne, ale ważne było to, do czego byłby zdolny.

Isaac Leeches · 2021-02-10 00:06:49

Uśmiechnąłem się słabo, siląc się nadal na uprzejmość.
- By wiedzieć kim jestem, moja pani, musi królowa wiedzieć, że nazywam się Isaac, a moja miłość, to czarodziejka Vivian. Nigdy z niej nie piłem, więc nie jest żadnym "naczyniem" - zauważyłem dość klarownie. - Kim jestem? Lubię o sobie mówić "pierwszy zakochany wampir" - uśmiechnąłem się lekko. - Vivian nauczyła mnie tego uczucia. I teraz wiem jak silne ono jest - pokiwałem głową. - Mój zapach jest inny, ponieważ przesiąknąłem jej magią. Jest we mnie, być może moja siła magii umysłu zmieniła się przez to... Lecz nie sprawdzałem - wzruszyłem ramionami.

Evangeline Harland · 2021-02-10 00:11:36

Zacisnęłam mocno wargi gdy tylko wspomniał o miłości. Nie chciałam słuchać o tym czymś, o jakimś wymyśle niestworzony. I nie o to go spytałam. Poczułam rozgoryczenie z powodu tego, że opowiadał mi o zreczach, o których wcale nie chciałam słuchać.
- Dobrze, Isaacu - mruknęłam, upijając dwa duże łyki. - Zapewne domyślasz się, że z mojego rozkazu dziś nie jesteś z czarodziejką - zaczęłam mówić. Mój głos był chłodny i wręcz znudzonym. - Wyjawić ci, co się z nią teraz dzieje? - zapytałam, nawet nie spoglądając w jego stronę.

Isaac Leeches · 2021-02-10 00:14:49

- Spędza spokojnie czas w pokoju, pracując nad czymś dla króla - odparłem bardzo spokojnie. - Na pewno wszystko z nią dobrze - dodałem, bo sama mnie zapewniała o tym o zmierzchu, gdy musiałem wyjść. - Jest czarodziejką, poradzi sobie w razie problemu. Już raz uśpiła straże pałacowe, chyba lepiej mieć w niej przyjaciółkę i sojuszniczkę - uśmiechnąłem się słabo, upijając jeszcze trochę wina. - Martw się o nią... Nie lubię być daleko.. Ale wyczułbym... Na pewno bym wyczuł, gdyby coś się jej działo.

Evangeline Harland · 2021-02-10 00:19:13

Uśmiechnęłam się przebiegłe.
- Cóż, być może teraz przebywa gdzieś dalej, poza twoim zasięgiem - szepnęłam,przyglądając się wampirowi. - A twoje martwienie się jest zdecydowanie słuszne - ciągnęłam dalej, nie śpiesząc się. - Służba gra w karty i się targuje,kto pierwszy będzie mógł jej pozywać. Na dworze nie mieliśmy jeszcze czarodziejki, więc możesz sobie zapewne wyobrazić ciekawość strażników i służek - nakreślałam z grubsza sytuację dziewczyny. - Jak wiele bólu jest w stanie wytrzymać nim straci przytomność? - zapytałam zaciekawiona.

Isaac Leeches · 2021-02-10 00:25:13

Zacisnąłem kły. Obrzydliwa prowokacja.
- Może inne pytanie? - uniosłem lekko brwi. - Jak często tutejsi strażnicy mieli do czynienia z potężną czarodziejką, której nie straszna dzika zwierzyna? - zapytałem, patrząc na królową intensywnie. Nie wchodząc jej do głowy, po prostu patrząc. - Wiem o co targują się strażnicy. Pokojówki gdy tu przychodzą same pytają czy mogą zobaczyć co mam w spodniach, by sprawdzić, czy dzięki magii coś mi urosło - uśmiechnąłem się krzywo. - Moja czarodziejka jest silniejsza niż królowej się wydaje, znacznie silniejsza niż strażnicy. O co bym się martwił, skoro są odpowiedzialni za ochronę księżniczki Nikoletty - zauważyłem, odbijając piłeczkę. - Martwił bym się tym, a nie wytrzymałością mojej miłości. Zaręczam, że jest całkiem wytrwała ze mną w łóżku - skwitowałem, odwracając wzrok.

Evangeline Harland · 2021-02-10 00:32:26

Wspinając o Nikolett wzbudził we mnie ogromny gniew. Zacisnęłam palce na pustym kieliszku, który momentalnie pękł, a szklo prysnęło nieco na mnie ale w większości na podłogę. Wzięłam głęboki oddech.
Uśmiechnęłam się zaraz sucho, spokojnie otrzepując szkło z sukni. To nie był pierwszy i ostatni raz, gdy kieliszek pękł nie dłoni.
- Masz jeszcze jakieś ciekawe uwagi? - zapytałam. - Bo chyba zapomniałeś z kim rozmawiasz, mały wampirku bez rodu i jakiegokolwiek znaczenia na świecie - szepnęłam, wyskubując szkło z dłoni. - Zapewniam cię, że osobiście sprawdzę ile jest w stanie wytrzymać twoja mała czarodziejka, równie nic niewarta co ty - podsumowalam, uśmiechając się do niego sucho.

Isaac Leeches · 2021-02-10 00:42:50

- Jesteśmy pod ochroną króla - przypomniałem równie sucho, wiedząc, że wóz albo przewóz, bo teraz nie ma odwrotu przed gniewem królowej. - A on ostrzegał nas przed tobą, o pani. Jesteś moim wzorem i będę ci wierny do końca życia. Jednakże... - uniosłem wzrok znów na groźną królową. - Istnieją granicę, o pani. Czy gdybym zapytał, gdzie jest król Mikhail, byłaby pani spokojna? Może nie wie wasza wysokość o czymś, może szlachta pragnie zamordować szalonego króla? - zapytałem ze spokojem. Zaraz jednak odetchnąłem cicho i pokręciłem głową. - Nie chcę straszyć, o pani. Pragnę tylko zaznaczyć, że jestem pani poddanym. Tak samo wiernym, jak wszyscy inni z rodu czy bez. Vivian także jest pani poddaną. Ślubowała wierność koronie - przypomniałem. - Jako dobra królowa... proszę. Postarajmy się oboje jak najlepiej zrozumieć, o krwawa pani - powiedziałem i wstałem z siedzenia, by przejść do skrzynki z bandażami, w których zawsze czekał mały zestaw pierwszej pomocy. Wróciłem na swój fotel, dopiero kiedy położyłem bandaż na stoliku przed królową.

Evangeline Harland · 2021-02-10 00:48:29

Zacisnęłam kły. I mimowolnie pomyślałam o Mikhailu. Był kompletnym szaleńcem, ale był moim mężem. I nie tylko, on był... Wzięłam głęboki oddech, zerkając na bandaż, który podał mi wampir.
- Nie chce mieć w swoim domu przybłędy. Tym bardziej nie chce, by ktoś taki jak ty, czy czarodziejka dzielił mnie i męża - zaznaczyłam z niezadowoleniem, kończąc wyciągać szkło z dłoni.

#41 2021-02-09 22:47:51

Odp: Złoty wiek wampirów

#42 2021-02-09 22:54:52

Odp: Złoty wiek wampirów

#43 2021-02-09 23:02:39

Odp: Złoty wiek wampirów

#44 2021-02-09 23:06:03

Odp: Złoty wiek wampirów

#45 2021-02-09 23:16:25

Odp: Złoty wiek wampirów

#46 2021-02-09 23:24:57

Odp: Złoty wiek wampirów

#47 2021-02-09 23:31:39

Odp: Złoty wiek wampirów

#48 2021-02-09 23:36:11

Odp: Złoty wiek wampirów

#49 2021-02-09 23:39:50

Odp: Złoty wiek wampirów

#50 2021-02-09 23:45:18

Odp: Złoty wiek wampirów

#51 2021-02-09 23:54:18

Odp: Złoty wiek wampirów

#52 2021-02-10 00:01:37

Odp: Złoty wiek wampirów

#53 2021-02-10 00:06:49

Odp: Złoty wiek wampirów

#54 2021-02-10 00:11:36

Odp: Złoty wiek wampirów

#55 2021-02-10 00:14:49

Odp: Złoty wiek wampirów

#56 2021-02-10 00:19:13

Odp: Złoty wiek wampirów

#57 2021-02-10 00:25:13

Odp: Złoty wiek wampirów

#58 2021-02-10 00:32:26

Odp: Złoty wiek wampirów

#59 2021-02-10 00:42:50

Odp: Złoty wiek wampirów

#60 2021-02-10 00:48:29

Odp: Złoty wiek wampirów

Stopka