PAŁAC

Raymond Holden · 2020-04-06 21:52:10

- Osiągnęłaś sukces w tym co lubisz, to naprawdę godne podziwu i pochwały - uśmiechnąłem się szczerze. - W takim razie, podsumowując, oboje od dawna nie mieliśmy nikogo, niemal nigdy nie mieliśmy też nikogo na poważnie... - wyliczałem. - Oboje też jesteśmy na spokojnej drodze do sukcesu, więc wszystko wskazuje na jedno - zauważyłem, a nim skończyłem mówić, stanąłem przed Amaliią i kłaniając się jej nisko, ucałowałem jej dłoń z uśmiechem. - Czy mogę w takim razie kandydować o twoje serce, oferując perspektywę absolutnie NIE niewinnej i poważnej miłości? - zapytałem z szaloną uprzejmością.

Amalia Beasley · 2020-04-06 22:07:53

W pierwszej chwili zaśmiałam się, chyba po prostu nie wiedziałam jak inaczej zareagować na taką propozycję. Potem jednak spoważniałam, zaciskając palce na jego dłoni. Poczułam się ważna, jak nigdy. Jakby on nagle stał się jedyną osobą z której zdaniem się liczę i każda jego pochwała, każde miłe słowo, sprawiało że zaczynałam unosić się nad ziemią.
- Raymondzie, ależ oczywiście. Będę zaszczycona - odparłam tak samo poważna co on, choć tak naprawdę miałam ochotę skakać jak mała dziewczynka. Ale zostało mi jeszcze na tyle klasy, że nie zrobiłam tego. Jeszcze bym sobie nogę skręciła w tych butach. - Przyjmuje twoje względy, nie musisz być jedynie kandydatem - szepnęłam, podchodząc bliżej niego. Wolną dłoń płasko położyłam na jego torsie. - Przyjmuje cię bez żadnych zastrzeżeń - dodałam cicho. Byliśmy na tyle blisko siebie, że nie musiałam mówić głośniej.

Raymond Holden · 2020-04-06 22:23:54

Uśmiechnąłem się szczerze, choć tylko leciutko, skupiając się na ostrożnym wsunięciu palców na jej policzek, oraz na przeczesaniu malcami kilku kosmyków jej cudownych włosów. Robiłem to z takim namaszczeniem i zachwytem, że Ama mogła poczuć się nieco dziwnie, jednak odkryłem już, że nie peszył jej mój wzrok wcale.
- Popsułaś mi całą zabawę w mężnego rycerza, walczącego o względy damy - przyznałem szczerze, zaraz uśmiechając się już szerzej. - Ale dla ciebie, mogę być tak naprawdę dobrym żołnierzem - a kiedy tylko to powiedziałem, lekko schyliłem głowę i pocałowałem delikatnie Amę, a gdy moja dłoń ujęła jej talie, przyciągnąłem ją dodatkowo bliżej siebie. By było nam cieplej, rzecz jasna.

Amalia Beasley · 2020-04-06 22:41:09

Odwzajemniam ten pierwszy, delikatny pocałunek. Był bardziej niewinny niż przypuszczałam że może być. Pomyślałam sobie, że to przez to wrażliwe serduszko tego żołnierza. On chciał mnie czcić, poczułam to, gdy tylko zaczął mnie dotykać. Popatrzyłam mu głęboko w oczy.
- Twoje oczy... Przypominają mi wieczorne niebo. Są piękne - szepnęłam i znów go pocałowałam, starając się zachować tą magię, którą on zapoczątkował. Nie chciałam tego psuć swoją nachalnością.

Raymond Holden · 2020-04-06 22:48:29

Zdecydowanie warto było czekać na każdą wspólną chwilę, a już szczególnie na taką, w której mogłem obejmować tą niesamowitą kobietę i całować ją z taką ilością czułości do niej, jaką chciałem. Uśmiechnąłem się miękko, gdy spokojny całus się skończył, ale mi szczerze mówiąc było nadal mało. Czekałem od roku na taką szansę!
- Ja za to uwielbiam twoje włosy - przyznałem cicho, idąc w jej ślady. - Na balu chciałem ci bez przerwy poprawiać i bawić się kosmykami, które tak pięknie wypadały ci z koka... Cała byłaś zjawiskowa na balu noworocznym - podsumowałem rozbawiony, znów ją całując jednak teraz z większą energią, z raodością i autentycznym spełnieniem.

Amalia Beasley · 2020-04-06 22:59:41

- Możesz się bawić moimi włosami do woli - mruknęłam, gdy znów się odsunął, by przelecieć wzrokiem po mojej twarzy i znów utkiwc swoje oczy w moich. Ja nie odwracałam wzroku od jego oczu. - Tylko proszę cię, byś nie odwracał ode mnie zbyt często wzroku. Umowa? - zapytałam, przechylając lekko głowę na bok.

Raymond Holden · 2020-04-06 23:04:59

Jakby na potwierdzenie, nawet nie drgnąłem głową, nie spuszczając z bacznego spojrzenia Amalii.
- Naturalnie, myślę, że gdy tylko będziesz w pobliżu, będziesz przyciągała mój wzrok - uświadomiłem jej, jeszcze przez chwilę głaszcząc ja kciukiem po policzku, by za chwilę wycofać się nieco. - Wracajmy już do pałacu, za moment zacznie się robić nieprzyjemnie zimno - powiedziałem miękko, z troską także o to by nie przemarzła, by wróciła do pokoju, by położyła się spokojnie w wannie, a potem w łóżku. By odpoczęła z wiedzą, że jej żołnierz o niej myśli.

Amalia Beasley · 2020-04-06 23:10:18

- Dobrze żołnierzu - szepnęłam, nie ruszając się póki co. Wtuliłam tylko policzek w niego, przymykając powieki. Ułożyłam dłoń na jego torsie, w miejscu gdzie było jego serce. Czułam pod palcami jak mocno uderza. Aż przeszedł mnie delikatny dreszczyk. Nasze ciała oddziaływały na siebie naprawdę mocno. To niewiarygodne...! - Możemy wracać. Nie chcę wspominać, że okropnie zmarzłam przy naszym pierwszym pocałunku - mruknęłam żartobliwie, odsuwając się.

Raymond Holden · 2020-04-06 23:19:09

- Obiecuję, że nawet jeśli, to każdy kolejny będzie tylko coraz lepszy - mrugnąłem do kobiety i pociągnąłem ją za rękę, ruszając przed siebie, do wejścia do pałacu. Podobało mi się to, jak mocno zaciskam palce na dłoni Amy, podobało mi się to, że jej to nie przeszkadza... Podobało mi się bycie z nią, po prostu bycie i zadawanie sobie jakiś bardzo bezpośrednich pytań, z których zaraz się śmialiśmy i szczerze odpowiadaliśmy.
Jako osoba często niezbędna królowej natychmiast, Amalia mimo iż spała tak jak ja w skrzydle dla służby, był to pojedynczy pokój, bardzo blisko bezpośredniego przejścia do części gabinetów jak i komnat królewskich i najważniejszych doradców i dowódców. Dlatego gdy tylko minęliśmy hol, Ama zatrzymała się pod eleganckimi drzwiami.
- Mój pokój jest piętro wyżej i trochę dalej - wyznałem z westchnieniem, wiedząc, że czeka mnie jeszcze długi spacer. Uśmiechnąłem się lekko mimo wszystko, zakładając kosmyk włosów Amy za ucho. - Spotkamy się jutro? Tak jak dziś, przy zmiany warty? - zapytałem miękko, choć przeczuwałem odpowiedź.

Amalia Beasley · 2020-04-06 23:25:25

- Tak. Zdecydowanie tak... Już się nie mogę doczekać, żołnierzu - wyznałam, ściskając mocniej jego dłoń, a potem puszczający. Mogłabym go jeszcze raz pocałować, ale nie czułam się swobodnie na korytarzu. Nie chodziło o to, że nie chcialam by ktoś nas zobaczył! Za nic w świecie. Byłam szczęśliwa że ten mężczyzna się mną zainteresował i mogłabym o tym mówić każdej napotkanej osobie, skacząc przy tym z radości. Tyle, że... Teraz to było nasze i tylko nasze. To co mieliśmy. I chciałam jeszcze przez chwilę mieć tą nasza słodką tajemnice, cieszyć się niayjak dziecko. - Wypocznij - poprosiłam i puściłam jego dłoń, sięgając do klamki i otwierając drzwi.

Raymond Holden · 2020-04-06 23:30:26

- Ty również, Amalio... - poprosiłem i gdy z uśmiechem zamknęła drzwi, zagryzłem mocno wargi, nie wiedząc jak się cieszyć z dzisiejszego dnia. Uwielbiałem mówić jej imię, było takie władcze, takie silne, takie... oh sam nie wiem...! A teraz jeszcze jej włosy, jej uśmiech, jej usta, ona... ona była niesamowita, znacznie bardziej niż początkowo przypuszczałem. Prześcignęła jakiekolwiek z moich wyobrażeń - podsumowałem w myślach i odmaszerowałem w stronę swojego pokoju, by jako dobry żołnierz, oraz zmęczony człowiek, wypełnić swoją ostatnio misję na dziś. Porządny sen.

***

Amalia Beasley · 2020-04-07 00:13:37

Następnego dnia wstałam wcześnie i pobiegłam do biura. I tak nie mogłam już leżeć bezczynnie w łóżku, bo myślami byłam już na swojej przerwie razem z Raymondem. Także popchnięta nieco poczuciem winy, że myślę o odpoczynku, kiedy jeszcze nie zaczęłam, od samego rana wzięłam się w garść. Ray już stal na warcie, przywitałam go skinieniem głowy.
- Żołnierzu - szepnęłam chowając się do swojego biura.
Czas minął szybciej niż się spodziewałam. Mężczyzna zapukał do moich drzwi, a ja poczułam się wybudzona z transu. Podniosłam na niego wzrok zaskoczona, a potem przeniosłam spojrzenie na zegarek.
- Kiedy ten czas minął... - wymamrotałam do siebie, składając wszystko na równe kupki. Nie chciałam zostawić bałaganu, ale nie chciałam się już w to bawić. Skoro przerwa to przerwa i tyle w temacie. - Może coś zjemy... Przejdziemy się do kuchni? - zapytałam, podnosząc się z miejsca.

Raymond Holden · 2020-04-07 09:30:18

- Dobry pomysł - przytaknąłem z uśmiechem, obserwując Amalię. Zdecydowanie lubiłem to robić. - Czyli drugie śniadanie i jakiś ciepły napój by mieć siłę na resztę dnia - podsumowałem i otworzyłem drzwi przed kobietą, gdy wychodziliśmy już z jej gabinetu. - Na razie królowa nie zapowiadała żadnych imprez i zabaw, prawda?

Amalia Beasley · 2020-04-07 11:08:08

Pokręciłam głową przecząco.
- Cały czas sprzątamy jeszcze po poprzedniej - zauważyłam z rozbawieniem. Spokojnym krokiem ruszyliśmy do przodu. - Póki co wróciłam do rutynowego planowania grafików. Plan zajęć księcia, spotkania towarzyskie królowej... - Uśmiechnęłam się pod nosem. - Spokojny czas. Ale niedługo pewnie zaczniemy plany do 33 urodzin króla Henry'ego - zauważyłam. Przyjrzałam się z ukosa Rayowi. - Hm, nie ciasno ci? - szepnęłam, pokazując na swoją szyję. Ostatnio miał rozpięte guziki, pewnie było mu wtedy wygodniej. - Nie krępuj się - dodałam rozbawiona.

Raymond Holden · 2020-04-07 11:28:01

Uśmiechnąłem się lekko, kiwając głową i nieco skrzywiony rozpinając zbędne mi guziki.
- Ciasno owszem. Ale na wartach muszę mieć nienaganny mundur - pochyliłem się nieco do Amy. - Ale go nie specjalnie lubię. Mamy się prezentować jak na pałac przystało, ale znacznie wolę wygodną koszulkę, znacznie bardziej funkcjonalna - przyznałem, a potem wyprostowałem się na powrót. Dłonie, które miałem splecione za plecami, teraz puściłem luźno, by trącić lekko swoją dłonią dłoń Amalii.
- No tak, urodziny króla... Pewnie najbardziej byłby szczęśliwy z jednego dnia nie bycia królem - parsknąłem cicho.

Amalia Beasley · 2020-04-07 11:47:32

Uśmiechnęłam się lekko i pokiwałam głową potakujaco.
- Masz racje... Król Henry jest wyjątkowym przypadkiem, który władzy się nie domaga. Ale dzięki temu jest dobrym monarchom. Jego ojciec rządził zdecydowanie twardszą ręką - przypomniałam. - Hmm... Jeden dzień bez bycia królem... To brzmi dobrze. Pogadam z królową Vanessą. Nie wiem na ile pozwoliłaby zrealizować przyjęcie w takim klimacie, ale może coś luźniejszego... - mruknęłam cicho,już zaczynając myśleć nad tym, jak mogłabym to wszystko zaplanować.

Raymond Holden · 2020-04-07 12:04:17

Uśmiechnąłem się szczerze, ciesząc się, że mogłem jakoś pomóc.
- Byłby na pewno szczęśliwy, mogąc spędzić czas po prostu z najbliższymi - pokiwałem miękko głową z uśmiechem. - A królowa na pewno o tym doskonale wie. Antony też by się szczerze cieszył, a radość syna to chyba najlepszy prezent dla ojca - uśmiechnąłem się krzywo, zastanawiając się nad tym szczerze. Zaraz jednak odsunąłem od siebie te myśli. Zeszliśmy schodami niżej, na poziom -1, do kuchni pałacowej, gdzie póki co panował jeszcze spokój, po śniadaniu i dużo przed obiadem.

Amalia Beasley · 2020-04-07 12:27:30

Na początku, gdy zaczęłam tu pracować, dużo osób dziwiło się, że zaglądam w takie miejsca jak pralnia, czy kuchnia tylko po to by zapytać się wszystkim jak im mija dzień. Jako organizatorka czułam się odpowiedzialna za stworzenie dobrej atmosfery, a skoro pracowałam w pałacu nie na zlecenie, a na pełny etat, to więź z całym zespołem była dla mnie ważna.
Także po drodze przywitaliśmy się z kilkoma osobami, i ja i Ray byliśmy chyba wszędzie mile widziani, co jeszcze bardziej potwierdzało myśl, że jest dla mnie wręcz idealny. Wywoływanie uśmiechu na twarzach innych dla naszej dwójki nie było problematyczne.
- Pewnie masz rację. Ale wiesz... Wielu ludzi chce zobaczyć się w królem i złożyć mu życzenia podczas urodzin. Gdyby to było takie proste, to pewnie można by było tak zrobić. Jednak tu chodzi też o opinię publiczną, o kontakty... - wymieniłam. - Pod spotkaniami towarzyskimi kryje się wiele polityki, że aż trudno to zmieścić w głowie.

Raymond Holden · 2020-04-07 13:09:36

- Eh, wszędzie jest polityka... To straszne - przyznałem krzywiąc się nieco. - Sam to odczuwam, a jednocześnie szkoda mi Henry'ego - pokiwałem głową z westchnieniem. - No i nas, że też musimy się w tym wszystkim odnajdować - westchnąłem ciężko, nadal mimo wszystko trącając lekko jej dłoń swoją. - Ale masz rację, choć jedna część tego dnia musi być dla widowni. Ale... reszta może mogłaby być dla niego.. - wzruszyłem lekko ramionami. - Jestem pewien, że dobrze to rozplanujesz, jakiejkolwiek decyzji nie podejmiesz - podsumowałem już cieplejszym tonem.

Amalia Beasley · 2020-04-07 13:25:37

Również trąciłam jego palce swoją dłonią, uśmiechając się z zadowoleniem sama do siebie.
- Ja to mogę rozplanować, faktycznie, ale decyzję podejmuje królowa i król - powiedziałam, wzruszając lekko ramionami. - Ja sugeruję, ale nie mam za wiele do powiedzenia w ostatecznych postanowieniach. Choć królowa Vanessa i tak daje mi dużo swobody - zapewniłam Raymonda, gdy dotarliśmy w końcu do kuchni. Kilka osób się po niej kręciło myjąc naczynia, wycierając blaty, albo już szykując coś na obiad. Ogólnie to pomieszczenie było ogromne ale zawsze ktoś tu czuwał i nie było możliwości, żebyśmy sami sobie robili sobie samowolkę. Musieliśmy poprosić o drugie śniadanie, a że teraz faktycznie mało się działo, to szybko dostaliśmy ciepłe naleśniki z owocami.
- Ale to pięknie pachnie. Tutejsi kucharze to magicy - mruknęłam rozbawiona, gdy kierowaliśmy się do pomieszczenia ze stołami, taka stołówka dla służby.

#61 2020-04-06 21:52:10

Odp: PAŁAC

#62 2020-04-06 22:07:53

Odp: PAŁAC

#63 2020-04-06 22:23:54

Odp: PAŁAC

#64 2020-04-06 22:41:09

Odp: PAŁAC

#65 2020-04-06 22:48:29

Odp: PAŁAC

#66 2020-04-06 22:59:41

Odp: PAŁAC

#67 2020-04-06 23:04:59

Odp: PAŁAC

#68 2020-04-06 23:10:18

Odp: PAŁAC

#69 2020-04-06 23:19:09

Odp: PAŁAC

#70 2020-04-06 23:25:25

Odp: PAŁAC

#71 2020-04-06 23:30:26

Odp: PAŁAC

#72 2020-04-07 00:13:37

Odp: PAŁAC

#73 2020-04-07 09:30:18

Odp: PAŁAC

#74 2020-04-07 11:08:08

Odp: PAŁAC

#75 2020-04-07 11:28:01

Odp: PAŁAC

#76 2020-04-07 11:47:32

Odp: PAŁAC

#77 2020-04-07 12:04:17

Odp: PAŁAC

#78 2020-04-07 12:27:30

Odp: PAŁAC

#79 2020-04-07 13:09:36

Odp: PAŁAC

#80 2020-04-07 13:25:37

Odp: PAŁAC

Stopka