PAŁAC

Raymond Holden · 2020-04-05 18:28:34

Miejsce akcji oraz pracy i innych fajnych rzeczy ( ͡° ͜ʖ ͡°)

POKOJE DLA SŁUŻBY ORAZ GWARDZISTÓW W JEDNYM ZE SKRZYDEŁ

Amalia Beasley · 2020-04-05 21:09:30

Wielki dzień nadszedł. Przygotowania do noworocznego balu trwały dłużej niż się spodziewałam. W którymś momencie bałam się, że trzy miesiące to jednak było za mało czasu na taką zjawiskową imprezę, jaka zapowiedziała mi królowa Vanessa. Ta kobieta miała tak wyraźny obraz tego, jak ma to wyglądać, że ciężko było z nią dyskutować o czymkolwiek. Zważając na to że z Vanessą w ogóle się nie dyskutuje. Momentami się rozluźniała i wtedy pracowało się z nią znakomicie, ale jednak przez większość czasu była czujna i bardzo stanowcza. Słabo musiałam wiele rzeczy podporządkować pod jej wyobrażenia. Zespół zawsze wybierałam sobie sama także tutaj z ludźmi problemów raczej nie było, bo znałam ludzi, których zatrudniałam, a oni mieli swoich znajomych i tak szła cała lawina. Wszędzie kontakty.
Wstałam rano koszmarnie niewyspana. Szczerze powiedziawszy to bardzo się stresowałam. Na zabawę były zaproszone trzy zespoły, jeden w wielkiej sali, gdzie odbywała się główna zabawa, a pozostałe dwa w mniejszych gdzie w jednej części byly stoliki i jedzenia, a w drugiej kanapy i delikatniejsza muzyka bardziej do rozmowy. Królowa chciała aby wszyscy goście czuli się komfortowo, także musiałam poczytać o masie rzeczy aby żaden z zaproszonych arystokratów nie poczuł się obrażony dekoracjami. Bo kultura, bo religia... Ludzie sobie nawet nie zdają sprawy jak dużo tego jest. I jak łatwo możnaby było sprawić królowej zawód.

A ja nie zawodzilam. Ja zawsze robiłam wszytsko na sto procent.

Ten bal nie był w żaden sposób inny pod tym względem. Udało mi się wczoraj zamknąć wszytko. Ale dziś i tak musiałam zrobić obchód. Spytać zespoły jak się czują, zarządców sal czy wszystkie kelnerki będą na pewno obecne, dopytać kuchnie o jedzenie, powtórzyć ustalenia z dowódcą gwardii w sprawie ochrony i ewentualnych zakłóceń. Sama musiałam wiedzieć gdzie miałabym ewakuować gości gdyby miało się coś stać, a przecież zawsze mogła tu wpaść chmara rebeliantów i zacząć strzelać do każdego po kolei, tak że połowa gości zmarlaby na miejscu, a król Henry, królowa Vanessa i ich synek Anthony ledwo by uszli z życiem...
I po wszystkich ustaleniach poszłam zdać raport królowej, która nakazała mi pójść się przespać. Nawet sobie zażartowała przy tym! Lubiłam gdy się uśmiechała, była niezwykle piękną kobietą, jednak jej powagą nadawała jej twarzy takiej ostrości, że aż strach było momentami podejść zbyt blisko. Więc tak jak królowa nakazała – tak też zrobiłam. Pójście spać nie było dla mnie żadnym problemem, naprawdę, mogłabym spać i spać, byłam naprawdę wykończona. Stres mnie zjadał. Bo dziś albo zapadnę się pod siebie, albo zostanę obsypana kwiatami. Nie ma żadnej drogi pomiędzy...
Na bal założyłam długą suknię na ramiączkach w kremowym kolorze. Specjalnie wybrałam taką, w której będzie mi wygodnie biegać w tą i z powrotem, bo byłam pewna że nie obejdzie się bez tego. Coś na pewno się popsuje, gdzieś pęknie struna, ktoś coś upuści i wszystko będzie trzeba przeorganizować. Zakładałam najgorsze więc się na to też przygotowałam. Choć byłam świadoma tego, że dzisiejszego wieczora zapewne przebiegnie maraton, to i tak standardowo zalozylam swoje białe, 10 centymetrowe, odkryte szpilki. Ciemne włosy upięłam w luźnego koka, bo zazwyczaj chodizlam w rozpuszczony, jednak na imprezy wolałam je spiąć, na wypadek gdyby miały się bardzo napuszyć. I byłam gotowa.

Raymond Holden · 2020-04-05 21:49:03

To był wieczór pełen zamieszania. Ustawianie żołnierzy, bycie na każde zawołanie każdego przybyłego arystokraty, sprawdzanie listy gości, nadzorowanie przebiegu przyjęcia, oraz ruchów opozycji władzy królewskiej w całym państwie. Na szczęście nie spodziewaliśmy się żadnych ataków, zapowiadało się spokojne wstąpienie w nowy rok z pełnym splendorem oraz hukiem.
Obserwowałem przygotowania od samego początku z wielką uwagą, sam się zgłosiłem do pomocy organizacyjnej. By być bliżej pięknej Amalii. Widziałem też zaangażowanie królowej, ciężko było je przegapić, ale od razu było widać, że Amalia znalazła w sercu władczyni własne miejsce, znacznie przewyższając swoją pretensjonalną i arogancką poprzedniczkę, która może i ze znakomitymi koneksjami, nie odpowiadała wyobrażeniu należytej pracy zespołowej.
Początek przyjęcia zaczął się bardzo powoli, przez co było czuć jeszcze mały komfort w zabawie, widziałem przez to nieco poddenerwowaną Amalię, która towarzyszyła królowej niemal w każdym kroku. Na szczęście z kwadransa na kwadrans, wraz z przybyciem poszczególnych gości przyjemna atmosfera sama zaczęła się wytwarzać, a goście coraz większą uwagę zwracali na dekorację i dzielili się między sobą z wrażeń perfekcyjnie zaplanowanego kwaterunku. Uśmiechnąłem się szczerze, stojąc wraz z częścią mojego oddziału na boku, pod ścianą.
- Mówiłem, że przyjęcie wypadnie świetnie... - westchnąłem, zakładając ręce na krzyż. Wszyscy mieliśmy broń w kaburach, ukrytą pod eleganckimi garniturami z odznaczaniami oraz plakietką z nazwiskiem na klapie marynarki. Mój kompan, zastępca dowodzenia, trącił mnie łokciem delikatnie.
- Od początku wierzyłeś w nową organizatorkę oraz aż nad to oferowałeś jej swoją pomoc...
- Aż nad to...? - powtórzyłem, unosząc groźnie brew, gdy na niego spojrzałem. - Co to ma niby znaczyć?
- Sierżancie, ustalmy, że twoje szczerze zainteresowanie jej osobą jest zauważalne wśród wszystkich w zespole, sir - zameldował kompan po mojej drugiej stronie. Zacisnąłem usta w wąską linię na to spostrzeżenie.
- Świetnie się bawicie, szeregowy w takim razie - burknąłem, poważniejąc. - Jednakże panna Beasley pozostaje niezainteresowana, tak więc zdecydowałem się wycofać...
- Czai się sierżant - oświadczył ponownie, odważniejszy z szeregowych. - Zamiast wprost zaprosić ją na kawę, a pan...
- Jeszcze raz mnie pouczysz odnośnie życia towarzyskiego, a dopilnuję byś sam już nigdy czegoś takiego nie uświadczył - uciąłem cierpko zapędy młodszego kolegi, choć jednocześnie, wziąłem sobie choć część z jego myśli do serca. Może faktycznie powinienem uderzyć wprost?
- Idę pozmawiać z królem, zostać na pozycjach - oświadczyłem sucho i ruszyłem pewnym krokiem do władcy, który akurat rozmawiał ze swoim synkiem, podczas gdy królowa opowiadała gościom o niesamowitych zdolnościach jej nowej organizatorki, która chyba rozluźniła się znacząco pod ciepłymi słowami tak szanowanej osoby jak królowa Vanessa.

Amalia Beasley · 2020-04-05 22:08:35

Stałam obok królowej, ciesząc się jak dziecko z komplementów i pochwał. Nie do końca chodziło o to że chciałam zbierać pochwały za swoją pracę, pensja którą dostawałam zdecydowanie była wystarczającym wynagrodzeniem za to co wykonywałam. Komplementy po prostu dawały mi do zrozumienia że nie odwalilam tego jakoś tam. Oznaczały że goście byli zadowoleni, a to liczyło się chyba najbardziej.
W którymś momencie podszedł do nas król ze swoim synkiem, młody książę był ubrany w błękitny garnitur, a w jego oczach błyszczały iskierki. Musiało go coś mocno rozbawić. Królowa rozluźniła się gdy mąż objął ją delikatnie w tali.
Spojrzałam na gwardziste, który podszedl razem z księciem i królem do nas. Jego twarz była mi doskonale znajoma. Był zaangażowany w przygotowania i sporo mi pomógł. Obdarowalam go serdecznym uśmiechem. Zerknelam znacząco w bok, dając znać że może byśmy się oddalili, bo reszta towarzystwa zazzela nowy temat. I tak też zrobiliśmy, wcześniej przepraszając że już odchodzimy.
- Gwardzista Raymond Holden? - upewniłam się, dy powolnym krokiem oddaliśmy się od tamtej gromadki. - Chyba powinnam panu gorąco podziękować. Bal wyszedł bajeczny, a każda jednostka miała w tym udział. Także dobra robota żołnierzu - powedziałam dźwięki uśmiechnięta, jednak zaraz rozejrzałam się orientacyjnie czy nigdzie się nic nie dzieje.

Raymond Holden · 2020-04-05 22:13:42

Serce niemal mi zatrzepotała gdy tak mnie pochwaliła. "Dobra robota żołnierzu"... Zacząłem trochę panikować, nie wiedziałem, czy mogłem sobie pozwolić na rozluźnienie, w końcu mój oddział zapewne obserwował moje poczynania, ale nie chciałem też zrazić ją moim zachowaniem służbisty do jakiego przywykli szeregowi...
- Największe gratulacje należą się jednak pani, panno Beasley - zauważyłem miękkim głosem, nie odstępując jej na krok. - Choć pewnie nie raz to pani dziś słyszała, jednak wiem ile nerwów kosztowało to wielkie przedsięwzięcie - dodałem uśmiechając się leciutko. - Może być pani z siebie dumna i nareszcie wypocząć i pozwolić na rozluźnienie, czyż nie?

Amalia Beasley · 2020-04-05 22:32:52

- Wie pan jak to jest, goście się bawią, ale gospodarz zawsze musi być czujny - odparłam niemal natychmiast, jednak nie byłam mechaniczna, czy jakaś zniesmaczona, po prostu nauczyłam się odpowiadać szybko. Odchrząknęłam i spojrzałam z ukosa na mężczyznę. - Staram się być cały czas czujna, zależy mi by każdy tu obecny dobrze się bawił i skorzystał z większości atrakcji - wyjaśniłam już spokojniej, wciąż jednak utrzymując formalny ton rozmowy. - Oczy i uszy otwarte, rozumie pan, panie Holden? - upewniłam się, patrząc na niego przyjaźnie.

Raymond Holden · 2020-04-05 22:45:06

- Oh naturalnie, to także moja prac by zapewnić wszystkim bezpieczeństwo - przyznałem, nadal idąc powolnym krokiem po sali, przy okazji samemu się rozglądając. - Upewnić się, że każde wejście jest zabezpieczone, że obchód z korytarzy wrócił o wyznaczonej porze bez opóźnień, przypilnować co ważniejszych gości oraz porozumieć się z ich prywatną ochroną... - wymieniłem kolejno. - Też się nieco znam na organizacji, ale w moich fachu "przyjęcia" nazywamy "misją" - podsumowałem, mrugając do niej rozbawiony. - Ale czasem muszę sobie przypominać, że całe moje życie nie jest poświęcone wojsku, a ja nie muszę być cały czas sierżantem... Czasami mogę być też po prostu Raymondem i zaprosić piękną panią do tańca - zaoferowałem aksamitnym głosem, wyciągając dłoń do Amalii w ramach zaproszenia i lekko się kłaniając.

Amalia Beasley · 2020-04-05 22:51:36

Zerknęłam jeszcze mimowolnie w stronę królowej, a raczej miejsca gdzie ostatnio ją wodziłam, bo teraz zniknęła mi z oczu. No cóż, najwidoczniej mnie nie potrzebowała, więc faktycznie mogłam sobie na chwilkę odpuścić. Wzięłam głęboki oddech, oczyszczając się ze wszystkich myśli.
- W najgorszym przypadku mogłabym odmówić - odparłam aksamitnym głosem podając mu dłoń i unosząc lekko brodę ku gorze. Dzięki moim wysokim obcasom nie było między naszym wzrostem dużej różnicy, ale wiedziałam, że gdybym miałam choć kilka centymetrów niższe buty, poczułabym się malutka. A tego nie lubiłam. - Ale szczerze panu przyznam, że też mam ochotę na chwilę być po prostu Amalią - przytaknęłam, uśmiechając się do niego. Jejku, było w nim coś tak przyjemnego, że naprawdę miałam ochotę się szczerzyć od ucha do ucha.

Raymond Holden · 2020-04-05 22:57:58

Uśmiechnąłem się, choć w porę dusząc szerokie szczerzenie się zwycięstwa, bo raczej nie wypadało by tego teraz tak zepsuć na środku sali balowej. Mocniej otuliłem dłoń kobiety, prowadząc ją bardziej w stronę tańczących i dołączając do gości na parkiecie. Ustawiłem się w pozycji do tańca, ostatecznie większość gwardzistów znała choćby prostego walca, jednak dając pannie Beasley odrobinę przestrzeni by nie poczuła się osaczona przez moją osobą.
- W takim razie Amalio, myślę, że jeśli zatańczymy choć jeden taniec od razu się rozluźnisz i będziesz miała sporo energii na dalsze doglądanie przyjęcia - zapewniłem ją. - Choć myślę, że nie masz czego się obawiać, wszyscy są już zachwyceni, a cała organizacja działa jak w zegarku - dodałem z łagodnym uśmiechem, naprawdę starając się by się rozluźniła i już nie rozglądała tak nerwowo dookoła. Teraz chwila tylko dla nas, proszę... Polubiłem wypowiadanie twojego imienia...

Amalia Beasley · 2020-04-05 23:10:44

Poczułam gorąco na policzkach. Wątpiłam jednak w ukazanie się jakichkolwiek rumieńców na mojej twarzy, zawsze ubezpieczam się na takie ewentualności grubą warstwą pudru, ponieważ na mojej jasnej cerze było widać każdą plamkę. A to gorąco skąd? A no stąd, że w pałacu bardzo rzadko ktoś zwracał się do mnie po imieniu, właściwie to sama królowa, a tak to mówiono do mnie raczeń "proszę pani" "pani Amalio" lub "pani Beasley". Samo moje imię brzmiało tak... Intymnie?
Ruszyliśmy w rytm muzyki. Od razu poczułam, że mogę oddać mu pełne prowadzenie, bo wiedział co robi.
- Odważne posunięcie, żołnierzu - zauważyłam od razu, starając się nie tracić rezonu. - A więc, Raymondzie - kontynuowałam dosyć szybko, by nie poczuł się w żaden sposób zniechęcony, czy zbesztany moją zaczepną uwagą - masz zupełną rację, że wszystko działa, ale to się zawsze może zmienić. Nie wiadomo co los przyniesie, trzeba być gotowym na najgorsze.

Raymond Holden · 2020-04-05 23:15:33

Uniosłem lekko zaskoczony brew, słuchając jej pełnych przekonania słów. Mimo wszystko uniosłem lekko kąciki ust.
- Ah tak? Zawsze przewidujesz przed każdym wydarzeniem, najgorsze możliwości? - zapytałem niepewnie, coraz bardziej przeczuwając odpowiedź twierdzącą, która tylko by mnie utwierdziła w przekonaniu, że to bardziej intrygująca i godna uwagi kobieta, niż przypuszczałem z początku.

Amalia Beasley · 2020-04-05 23:23:09

Kiwnęłam delikatnie głową, a kąciki moich ust uniosły się nieznacznie ku górze. Dzięki temu, że Raymond prowadził ja całkowicie rozluźniłam ciało. Zrobiłam to po to aby nasz taniec był swobodny, a dzięki temu... Sama zaczynałam tak się czuć, choć minęło dopiero kilka minut odkąd zaczęliśmy rozmowę.
- To... Trochę osobista sprawa, ale owszem. Wymyślam najgorszy możliwy przebieg ważnego dla mnie wydarzenia, albo czegokolwiek co wydaje mi się trudne. Wypowiadając to na głos wyrzucam to z siebie, biorę głęboki oddech i rozluźniam się. - Uśmiechnęłam się nieco szerzej. - Poproszę cię jednak, abyś zachował to dla siebie - dodałam na koniec, z proszącym spojrzeniem.

Raymond Holden · 2020-04-05 23:32:14

- U mnie wszystkie tajemnice wagi państwowej są bezpieczne - zapewniłem ją miękkim głosem, lekko skinąwszy głową z uśmiechem, ale i szacunkiem. - Ale ciekawa taktyka, nie powiem, nigdy na coś takiego nie wpadłem - przyznałem szczerze. - Ale skoro ci pomaga, to może też kiedyś spróbuję - przyznałem nieco rozbawiony. Najgorszy możliwy scenariusz? Uzna cię za dziwaka i już więcej nie uda ci się do niej zbliżyć.
Mimowolnie zerknąłem na parę królewską wśród gości i od razu zauważyłem jak opiekunka królewicza wraz z asystą innego z jego prywatnych strażników zabierają sennego Tony'ego, bardzo niezadowolonego, z sali, pewnie w stronę jego komnaty.
- Biedny Antony... Mówił dziś rano, bardzo chce wytrzymać do północy - wspomniałem miękkim głosem, szczerze rozczulony na moment małym królewiczem.

Amalia Beasley · 2020-04-06 00:02:12

- Tak, słyszałam. Królowa wypominała, że co roku chce wytrzymać, podobno tym razem był pewnie, że mu się uda. Ale jeszcze dużo sylwestrów przednim - powiedziałam, nie odwracając twarzy od Raymonda, podczas gdy on miękko spoglądał w jakiś punkt za moimi plecami. Zapewne na księcia. - Chyba masz duże względy u króla Henry'ego i księcia Anthony'ego - zauważyłam, przypominając sobie, że czasami spotykałam właśnie jego rozmawiającego z nimi.

Raymond Holden · 2020-04-06 00:05:44

Uśmiechnąłem się lekko rozbawiony, kiwając głową.
- Wychowałem się poniekąd w pałacu, od dziecka mijaliśmy się z Henrym, um, królem - wzruszyłem lekko ramionami. - To nic takiego, ale ceni sobie osoby którym może w pełni i całkowicie zaufać. Otacza nimi swojego syna, to godne pochwały - wyjaśniłem dodatkowo, wracając wzrokiem już do pięknej i intrygującej Amalii. - Ty za to zaskarbiłaś sobie zaufanie królowej Vanessy. To nie byle co, jest niesamowitą władczynią pod wieloma względami - przytaknąłem, tym razem to ja jej się przypatrując.

Amalia Beasley · 2020-04-06 00:13:33

Oboje kierowaliśmy na siebie ciekawskie spojrzenia i żadne z nas nie uciekało od tego z zawstydzeniem. Wydaje mi się, że nas taniec z perspektywy osób trzecich mógł wyglądać bardziej na taniec tajemniczych Kochanów niemogących oderwać od siebie wzroku niż na taniec dwojga prawie nieznajomych ludzi.
- Zauważyłam, ostatni rok był intensywny i niezwykle rozwijający. Królowa na żywo prezentuje się jeszcze lepiej niż w telewizji czy na zdjęciach - powiedziałam cicho, pochylając się w jego stronę. Stworzyłam tym samym taką poufność między nami. - Jest dosyć mroźną kobietą, ale skrywa w sobie niezwykłe pokłady delikatności, aż jej zazdroszczę! - przyznałam szczerze.

Raymond Holden · 2020-04-06 00:18:12

Uśmiechnąłem się miękko, szczerze szczęśliwy i poniekąd dumny z Amalii, że królowa uznała ją za na tyle zaufaną osobę, że odkryła przed nią jej wewnętrzne piękno. Oczywiście też nie umknął mi moment, kiedy kobieta przysunęła się do mnie, a choć miałem pewność, że zrobiła to tylko po to, by móc mi zdradzić ten sekret, to i tak serce znów podskoczyło mi do gardła.
- Masz absolutną rację. Jest chłoda w obyciu to prawda, jednak skrywa w sobie niezliczone pokłady wrażliwości i dobra - przytaknąłem i uśmiechnąłem się nieco rozbawiony do Amalii. - Czyli oboje mamy doskonałe kontakty z parą królewską - zauważyłem i uśmiechnąłem się nieco zawadiacko. - Z takimi dojściami, razem moglibyśmy zapanować nad krajem, a może i światem - uznałem, dając się porwać swobodzie i cichszemu tonu, dzięki naszej bliskości.

Amalia Beasley · 2020-04-06 00:23:11

- Gdybym faktycznie chciała panować nad światem, to pewnie bym skorzystała - przyznałam z nutą powagi. Choć tak naprawdę moja powaga i profesjonalizm uciekły gdzieś na samym początku tej miłej rozmowy. - Jeśli mam być jednak szczera, to w supełności wystarczy mi panowanie nad imprezami i wszelkimi wydarzeniami pałacowymi. To jest jak praca ze snu, którego nie chcę przerywać - mówiłam cicho, uśmiechając się przy tym łagodnie. W końcu odpoczywałam... ostatnie trzy miesiące były tak zabiegane, że dopiero teraz sobie uświadomiłam, że zapomniałam jak to jest się rozluźnić.

Raymond Holden · 2020-04-06 00:32:53

Uśmiechnąłem się szczerze i skinąłem głową ze zrozumieniem.
- Wiem o co ci chodzi - przyznałem i były to naprawdę słowa płynące prosto z serca. - Po części przyjaźnie się z królem Henrym. Ochrona Antoniego to nie tyle co mój obowiązek czy powinnosc, a raczej... Cieszę się będąc tak obdarzony zaufaniem. Cieszę się ze swojej pracy i poświęcam się jej z radością... - przerwałem, obracając Amalią i zaraz przyciągając ją znów do siebie. -... Ale cieszę się wyjątkowo z każdej chwili odpoczynku i beztroski - dodałem znów siląc się na czarujący uśmiech.

Amalia Beasley · 2020-04-06 00:40:50

- To naprawdę pięknie - szepnęłam, gdy przyciągnął mnie znów do siebie. - Ja chyba zażywam tej chwili odpoczynku pierwszy raz od roku. Ciężko mi zmrużyć oko. Dopiero jak królowa mnie odprawia do snu, to śpię jak zabita, a tak poza tym to z otwartymi oczami, non stop. Hm... I myślę, że chyba nie powinnam wchodzić w takie szczegóły, strasznie cię przepraszam, adrenalina ze mnie chyba w końcu opada - próbowałam wyjaśnić swoją paplaninę.

#1 2020-04-05 18:28:34

PAŁAC

#2 2020-04-05 21:09:30

Odp: PAŁAC

#3 2020-04-05 21:49:03

Odp: PAŁAC

#4 2020-04-05 22:08:35

Odp: PAŁAC

#5 2020-04-05 22:13:42

Odp: PAŁAC

#6 2020-04-05 22:32:52

Odp: PAŁAC

#7 2020-04-05 22:45:06

Odp: PAŁAC

#8 2020-04-05 22:51:36

Odp: PAŁAC

#9 2020-04-05 22:57:58

Odp: PAŁAC

#10 2020-04-05 23:10:44

Odp: PAŁAC

#11 2020-04-05 23:15:33

Odp: PAŁAC

#12 2020-04-05 23:23:09

Odp: PAŁAC

#13 2020-04-05 23:32:14

Odp: PAŁAC

#14 2020-04-06 00:02:12

Odp: PAŁAC

#15 2020-04-06 00:05:44

Odp: PAŁAC

#16 2020-04-06 00:13:33

Odp: PAŁAC

#17 2020-04-06 00:18:12

Odp: PAŁAC

#18 2020-04-06 00:23:11

Odp: PAŁAC

#19 2020-04-06 00:32:53

Odp: PAŁAC

#20 2020-04-06 00:40:50

Odp: PAŁAC

Stopka