Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

Radella Tillman · 2019-09-22 14:33:24

- Ciężko mi zapomnieć kochanie. Chciałabym znać sposób, aby zmienić to. Postrzeganie cię przez innych. Ale to miasto czarodzijow... Ciężko w nim o zmiany w niektórych kwestiach. Zabawne... - Uśmiechnęłam się pod nosem ze smutkiem. - Jesteśmy najbardziej rozwijająca się rasą na wyspie. Być może na świecie - szeptalam wyjaśnienia z namysłem. - A nie potrafimy zmienić poglądów i sądów na wasz temat. Może potrzeba na to więcej czasu. Jeszcze 100 lat temu, było by to nie do pomyślenia. - Pokiwałam z wolna głową. - Teraz już przechodzi przez myśl, a z kolejnymi latami przyjdzie zrozumienie. Powinno przyjść, bo się rozwijamy, a wraz z rozwojem znika zaślepienie. - Wzięłam głęboki oddech i wtuliłam się w bok wampira, rzucając na niego zaklęcie ochronne.

Zaff Leeches · 2019-09-22 14:48:37

- Więc pozwólmy rozwijać się dalej... Ale póki co, nie pośpieszajmy niczego bardziej niż trzeba - podsumowałem, obejmując moją czarodziejkę. - Chodźmy do domu. Pouczysz się, a ja zrobię nam jedzenie - powiedziałem już łagodniej, spokojnym głosem, chcąc jak najszybciej zapomnieć o nieprzyjemnościach. Naprawdę nie chciałem by nasze spotkania stawały się tak przykre i depresyjne. Chcę się cieszyć, że ją mam, a nie płakać nad okrutnym losem.

Radella Tillman · 2019-09-22 14:54:00

- Dobrze - szepnęłam, kiwając głową. - Tak zrobimy. A potem spędzimy razem wieczór - szepnęłam, uśmiechając się do niego miękko. - Zdjęcie jest bardzo ladne. Te które zrobiliśmy. Bardzo mi się podoba. Chyba wyslzo dobrze, prawda? - zapytałam, gładząc go po dłoni.
Zaff zaśmiał się że mnie i musnął wargami moja skroń, przytakując mu potulnie i zapewniając że wyszłam orzepieknie, na co odparłam, że oboje wyszliśmy.
Przyszliśmy do jego mieszkania. Ja usiadłam przy stole w kuchni, a Zaff zajął się jedzeniem tak jak to ustaliliśmy już wcześniej. Nie rozmawialiśmy. Wampir puścił cichą muzykę dla odprężenia, która od czasu do czasu nuciłam pod nosem nieświadomie. Zaff wiedział, że potrzebuje skupienia i nie chciał mi przeszkadzać, choć na tak małej przestrzeni łatwo było się rozproszyć. Ale daliśmy radę, ważne że byłam blisko jego. Żałowałam, że nie mam tak dobrego słuchu jak on, by móc z dalszej odległości słyszeć bicie jego serca, bo to był piękny dzwiek, najbardziej uspakajający na świecie, najpiękniejszy.

Zaff Leeches · 2019-09-22 15:12:19

Położyłem dłonie na jej ramionach, lekko pocierając po nich. Uśmiechnąłem się czule, gdy czarodziejka mruknęła, a ja pocałowałem ją w kark.
- Jak ci idzie kochanie? Zaraz obiad będzie gotowy... - powiedziałem czule, obserwując dokładnie księgi nad którymi jest pochylona.

Radella Tillman · 2019-09-22 15:23:30

Zamruczałam znów potakujaco, doczytujac tekst. Miałam problem ze zrozumieniem jednej rzeczy i chyba najprościej będzie jak to przecwicze, bo teoria jest strasznie pogmatwana. Mhm, w sumie praktyka też, ale może wizualizacja pomoże, ba, ona zawsze mi pomagała. Byłam w tym dobra.
- Mhm, obiad? - mruknęłam, podnosząc pytający wzrok na Zaffa. Uśmiechnęłam się przepraszająco, zerkając znacząco na książkę, a potem znów na niego. - Daj mi jeszcze z 20 minut... Wybacz. Chciałabym spróbować... To ogarnąć - szepnęłam, gładząc go po dłoni, która trzymał na moim ramieniu. - Dasz radę poczekać jeszcze ten momencik?

Zaff Leeches · 2019-09-22 15:46:04

- Cierpliwy ze mnie wampir, poczekam ile tylko potrzeba - zapewniłem ją czule i odsunąłem się wracając do kuchni, która była kawałek dalej. No tak, małe mieszkanie. Nieco ostudziłem piekarnik, by lasania z warzywami którą przygotowałem nie przypiekła się za bardzo, a samemu położyłem się na kanapie. Sięgnąłem po swojego laptopa, który był jedną z najważniejszych rzeczy dla mnie w tym mieszkaniu (ustaliłem sam ze sobą by nie zbierać zbyt wielu sentymentalnych przedmiotów, w razie potrzeby nagłej wyprowadzki) i kontynuowałem pisanie krótkiego felietonu, którego inspiracją było bezpośrednio wo, co wydarzyło się u fotografa. Miałem już na komputerze zapisanych chyba z pięćdziesiąt podobnych sytuacji relacji z nich oraz moich przemyśleń. Na razie z nikim się nimi nie dzieliłem, jednak cały czas zbierałem się na odwagę, by pokazać je asystentce redaktora, by tylko rzuciła na nie okiem, czy to się przyjmie jako rubryczka do gazety, nawet na ostatniej stronie z reklamami...
Mimo wszystko nie umiałem się tak skupić jak Radella i cały czas obserwowałem moją czarodziejkę. Taka piękna... I ten jej zapach... Cały czas nie umiałem wyjść z podziwu dla siebie, że powstrzymałem się przed seksem z nią, a jej dziewiczy zapach mi o tym przypominał. Zapach... Jej krew była taka piękna... Pyszna...
Wróciłem oczami do tekstu. Nie wolno. Nie mogę jej ugryźć. Przecież jej rodzice zamknął ją w domu już do końca życia... Chyba, że... nie zauważyli by ugryzienia. Choć nadal nie powinienem jej tego proponować.

Radella Tillman · 2019-09-22 15:52:00

Zajęło mi to chyba dłużej niż 20 minut. Kompletnie straciłam rachubę czasu. W dodatku do niczego nie doszłam. Jęknęłam cicho, zła na siebie i w końcu zrezygnowana odłożyłam długopis na bok i zamknęłam grubą księgę.
- Wybacz - pwoedzialam, spoglądając na zegarek. Przyłapałam Zaffa na wpatrywaniu się we mnie. Uśmiechnęłam się lekko. - Rozbolała mnie już od tego głowa, a obiad nam stygnie. Mam nadzieję, że nie straciłeś apetytu przez to długie czekanie na mnie...? - zapytałam z nadzieją że powie nie. Westchnęłam, sprzątając pospiesznie ze stołu, na którym miejskiemu jesc. - Mamy tak mało czasu a ja się uczę, przepraszam - mamrotalam dalej do siebie, chowając wszystko do torby i wstając z krzesła.

Zaff Leeches · 2019-09-22 15:58:55

- Głuptas, nauka jest bardzo ważna - przypomniałem jej i pocałowałem czule w policzek, zabierając od niej wszystkie ciężkie książki i odkładając je na bok, na komodę. Popatrzyłem na nią miękko.
- Nic nie wystygło, a ja nie jestem zły, że się jeszcze uczyłaś. Wszystko w porządku - oświadczyłem spokojnym głosem i ruszyłem do kuchni by wyjąć lazanię z piekarnika i nałożyć nam po kawałku na talerze. - Usiądź już spokojnie, moja dzielna studentko i zjeść pożywną kolację - oświadczyłem poważnie i postawiłem talerze z jedzeniem na naszych miejscach, a także dzbanek herbaty. - Dziś pijemy to samo, skończyła mi się krew i jeszcze nie znalazłem nowego miejsca skąd ją brać... - wyjaśniłem, siadając do stołu.

Radella Tillman · 2019-09-22 16:03:25

Usiadłam zaciskając wargi. Pchało mi się tylko na jezyk: "weź moja krew, pozwalam ci, weź tyle ile jej potrzebujesz!" ale Zaff chyba nawet moich krzyków by nie wysłuchał. Może to i dobrze...? Nie. To nie było dobre. Skoro chciałam się podzielić z nim moja krwią, to powinniśmy to przyjąć! Potrzebował jej.
Odchrząknęłam.
- Wiesz jakie jest moje zdanie w tej kwestii, kochanie - szepnęłam niewyraźnie i to by było na tyle. Wzięłam się do jedzenia posiłku, bo zdążyłam już zgdniec i usiwadomilam sobie to dopiero gdy poczułam doskonale zapach jedzenia.

Zaff Leeches · 2019-09-22 16:07:47

Zacisnąłem lekko usta, ale dopiero po chwili, gdy zjadłem kawałek, zabrałem głos.
- Myślałem nad tym - przyznałem się. - I boję się. Wiesz jakie to ryzyko - zaznaczyłem jeszcze, ale kolejnej chwili, gdy jadłem lazanię byłem w stanie zebrać się w sobie by powiedzieć kolejne słowa. - Po prostu... Nie muszę pić krwi tylko z szyi. Mocno ukrwione są również ręce i nogi. A jeśli twoi rodzice nie znajdą ugryzienia... to nie dowiedzą się - przyznałem z wolna, dość cicho, wahając się cały czas.

Radella Tillman · 2019-09-22 16:15:06

Oboje milczeliśmy przez kolejne kilka chwil. Ryzyko. Tak, to było ryzyko. Poza tym, po ugryzieniu byłam otumaniona, dosyć mocno. O własnych siłach bym nie wrociłabym dziś do domu. Mógłby być z tym problem. Ale gdybym się odrobinkę przespała. Gdybyśmy zrobiło to teraz. Było by trochę czasu na odpoczynek.
- Nie dowiedzą się - powtórzyłam w końcu, biorąc głęboki oddech. - Oboje wiemy, że tego potrzebujesz... Dużo rzeczy ryzykujemy w tej chwili. To tylko kolejna drobna rzecz... - Odłożyłam widelec na bok o położyłam dłonie na kolanach. Zakręciło mi się trochę w głowie od tych wszystkich myśli. - Poradzę sobie.

Zaff Leeches · 2019-09-22 16:19:14

Popatrzyłem miękko na Ellę i skinąłem głową.
- Wiem, że sobie poradzisz, jesteś bardzo silna - zapewniłem spokojnie. - Ale zjedz najpierw. Po jedzeniu zadecydujemy co dalej. Wystarczy, że się zdrzemniesz, a potem będzie już ci łatwiej... - mruczałem pod nosem. - Ale zjedź. Musisz mieć siłę, by nawet jak będziesz otumaniona, miała pełny brzuch. To czysta troska - zapewniłem czarodziejkę, samemu jedząc dalej, jednak... Już nie umiałem się doczekać jej smaku...

Radella Tillman · 2019-09-22 19:56:38

Uśmiechnęłam się szeroko i pokiwałam grzecznie głową, znów zabierając się za jedzenie. Musiałam zjeść, a wtedy "zastanowimy się". Nie było nad czym się zastanawiać. Zaff był osłabiony i potrzebował siły, a ja od dawna nie dawałam mu swojej krwi więc było w pełni bezpiecznie. Prawie zapomniałam jak działa jad. Prawie.
Teraz czułam dreszcz emocji pulsujących pod skórą. Na przywoływane przeze mnie wspomnienia moje ciało dokładnie zaczynało sobie przypominać co się zaraz stanie. Im mniej będziemy myslec, tym więcej czasu będę miała na wypoczynek i dojście do siebie.

Zaff Leeches · 2019-09-22 20:22:36

Pokręciłem głową rozbawiony, czując jak puls przyśpieszył Elli, prawdopodobnie na samą myśl ugryzienia. Kiedyś się bała, kiedyś gdy tylko widziała moje kły to drżała, a dziś? Dziś jest zachwycona i sama prosi bym ją gryzł, bym miał siłę, bym nadal żył w zgodzie ze swoją naturą. Ile się zmieniło... Jeszcze jakiś czas temu byłem w stanie po prostu zaakceptować te zmiany, ale dziś jestem zagubiony. Pić, czy nie pić? Kocham ją, a ona mnie, a jad nie ma z tym nic wspólnego, Ella nie zdążyła się uzależnić od niego. Więc... wszystko jest w porządku?
Z bezgłośnym westchnieniem odkryłem, że obiad skończył się szybko. Ella zabrała mi bez słowa pusty talerz z przed nosa, a ja z wahaniem posprzątałem resztę rzeczy ze stołu. Na razie odkładając wszystko do zlewu.
- Połóż się... połóż się na łóżku - zaproponowałem miękko. - I zdejmij spódnicę... Spróbuj oddychać głęboko, uspokoić bicie serca - poprosiłem. - Wiesz, jak zaczyna walić, lepiej by nic ci się nie stało - dodałem czule i popatrzyłem na czarodziejkę, kiwnięciem głowy wskazując materac. Samemu zasłoniłem powoli wszystkie okna w mieszkaniu, tak by zapanował półmrok.

Radella Tillman · 2019-09-22 20:51:18

Poszlusznie zaczęłam wykonywać jego polecenia. Ściągnęłam z siebie spódnice i ostrożnie odłożyłam ja na oparcie krzesła, a gdy Zaff zaczął zasłaniać okna, musnelam palcami blizn na szyi.
Blizn, które pozostały po ugryzieniu jego siostry. Wtedy serce waliło mi jak szalone, jeszcze zanim wampirzyca dobrała się do mojej szyi, a gdy mnie ugryzła... Zrobiło mi się wręcz słabo. Ale jad załagodził objawy, jednak nie było to przyjemne. Za dużo było w tym wszystm brutalności...
Odplynelam kompletnie, na chwile zapomniałam gdzie jestem i co się właściwie dzieje wokół mnie.

Zaff Leeches · 2019-09-22 21:00:04

Zamknąłem dodatkowo zamek, na wszelki wypadek. W pokoju było w końcu wystarczająco bezpiecznie bym zdjął z siebie bluzę i zostając tylko w dresach ruszyłem do łóżka, do Elli, która z przymkniętymi oczami wpatrywała się w jakiś punkt na suficie. Była myślami daleko ode mnie, niedobrze. Niech będzie myślami tutaj, ze mną.
Rozchyliłem lekko jej nogi, siadając między nimi. Pogłaskałem ją czule po łydce, by jej myśli wróciły do rzeczywistości, do tej chwili.
- Myśl o miłych rzeczach, kochanie - poprosiłem, ręką nadal sunąc po jej łydce. - To nie będzie się niczym różnić od zwykłego ugryzienia w szyję. Myśl cały czas o mnie, dobrze? O tym jak tulę się do ciebie w czasie deszczu, o tym jak bawisz się moimi włosami... Tak, głębokie wdechy, bardzo ładnie - pochwaliłem swoją czarodziejkę, widząc jak szybko zmienił się jej puls. Nadal się ekscytowała, jednak teraz była już znacznie spokojniejsza, wyczekiwała cierpliwie.
Pochyliłem się i mniej więcej w połowie jej uda, od wewnętrznej strony, gdzie skóra była już delikatna i tak wrażliwa, zatopiłem swoje kły. Gładko, bez problemu, skóra Radelli była tak gładka i delikatna, a krew.. w dodatku ten dziewiczy posmak...

Radella Tillman · 2019-09-22 21:15:00

Serce od razu zaczęło mi przyspieszać. W pierwszej chwili zapomniałam jak mam się uspokajać, żeby nie było aż tak szybko. Zadrzalam mocniej, zaciskając palce na pościeli ale wróciłam do głębokich oddechów. Serce waliło mi mocno, czułam fale gorącą uderzające w moje ciało, jedną za drugą.
Ile to trwało? Chyba długo, miałam wrażenie że długo. Przez cały czas lekko się uśmiechałam, czułam się dziwnie, bo nie mogłam się w niego wtulić, był tak daleko, a ja byłam... Trochę w tym osamotniona. Zawsze się go uczepialalm, teraz mogłam jedynie zacisnąć pięści na pościeli.
Ale te wszystkie myśli przychodziły i odpływały bardzo szybko. Przez prawie cały czas czułam gorąc, rozkosz, podniecenie. Czułam jak serce obija mi się o żebra, czułam tak dużo, tak wiele...

Zaff Leeches · 2019-09-22 21:20:31

Odsunąłem się w końcu od nogi Elli. Nie krwawiła, tyle zdążyłem zauważyć nim otumanił mnie szum w uszach. Opadłem obok czarodziejki i jednym ruchem przyciągnąłem ją do siebie, by zamknąć w szczelnym uścisku. Czułem jej głęboki oddech na szyi, uderzało ją tyle uczuć i pragnień, że nie panowała nad żadnym... Znałem już doskonale to jak reagowała na mój jad.
- Pomóc ci jakoś? Rozładować napięcie...? - zapytałem, czując jak jej palce zaciskają się na mnie.

Radella Tillman · 2019-09-22 21:25:19

- Ja... - szepnęłam, ale przerwałam sobie na jeszcze kilka oddechów.
Faktycznie, byłam dosyć spięta, a za razem czułam że nie mam siły się ruszyć. Za każdym razem wyrzucam z głowy wspomnienia o tej gorszej stronie ugryzienia i jadu, a mianowicie o zmęczeniu i dużym rozkojareniu. Ciężko mi było myśleć. Drżałam.
Uśmiechnęłam się lekko, zaciskając palce na przedramieniu Zaffa.
- Mógłbyś....? Proszę... - wyszeptałam, ale póki co tulipan się do niego, przytykając nos do jego skóry. - Chyba jednak trochę zapomniałam... Jak to działa - wymamrotałam niewyraźnie, zapewnie bardziej belkotalam.
W moim podbrzuszu płonął żywy ogień, zacisnęłam mocniej nogi.

Zaff Leeches · 2019-09-22 21:38:21

Uśmiechnąłem się czule i skierowałem swoje usta na jej. Pocałowałem ją raz, potem drugi, głębiej i głębiej z każdym pocałunkiem. W końcu jednak odetchnąłem, odsuwając tylko milimetry dalej.
- Spokojnie, zaraz się uspokoi... A ja zaraz się tobą zajmę... Mhm, zajmę się - zapewniłem spokojnie, wracając do pocałunków i przyciągając ją za talię bliżej siebie, tak by nasze ciała jeszcze bardziej się do siebie kleiły.

#81 2019-09-22 14:33:24

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#82 2019-09-22 14:48:37

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#83 2019-09-22 14:54:00

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#84 2019-09-22 15:12:19

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#85 2019-09-22 15:23:30

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#86 2019-09-22 15:46:04

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#87 2019-09-22 15:52:00

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#88 2019-09-22 15:58:55

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#89 2019-09-22 16:03:25

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#90 2019-09-22 16:07:47

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#91 2019-09-22 16:15:06

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#92 2019-09-22 16:19:14

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#93 2019-09-22 19:56:38

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#94 2019-09-22 20:22:36

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#95 2019-09-22 20:51:18

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#96 2019-09-22 21:00:04

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#97 2019-09-22 21:15:00

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#98 2019-09-22 21:20:31

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#99 2019-09-22 21:25:19

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#100 2019-09-22 21:38:21

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

Stopka