Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

Zaff Leeches · 2019-09-15 10:28:46

CZTERY MIESIĄCE PO WYRZUCENIU ZAFFA

Dom Radelli (rodzinny) — apartament w mieście, bardzo przestronny, z pięknymi widokami na miasto, całkiem spory, ale nie jakiś ogromny. Każde pomieszczenie jest oddzielne. W kuchni znajduje się mały stół, ale jest też duża jadalnia. Salon jest jasny i przestronny, tak jak czarodzieje lubią. W pokoju Radelli znajduje się średniej wielkości łazienka, która również jest jasna. Wszystko w tym domu ma w sobie trochę światła i blasku. Magicznie.

Mieszkanie Zaffa (raczej z dala od centrum, ale dość blisko bloków gdzie mieszka Radella)

Zaff Leeches · 2019-09-15 10:29:36

Nie minęły dwa miesiące od mojego brutalnego wyrzucenia z domu rodziny Radelli, a miałem już mieszkanie i pracę. Co prawda ów praca była na poziomie składania tekstu do jakiejś gazety, całkiem popularnej w mieście. Co prawda… Beznadziejna praca, beznadziejna płaca, no i uwłaczające zachowanie innych pracowników. Byłem wybrykiem natury, wampirem wśród czarodziejów. Najpierw się mnie bali, ale gdy tylko odkryli, że ja nie mogę ich nawet tknąć, to niektórzy po pewnym czasie zaczęli mnie najzwyczajniej w świecie wyzywać w najpodlejszy dla wampirów sposób. Pijawka. “Gdzie chowasz igiełki?”.
Tylko kilka czarodziejek z biura, dopiero w grupce, zdecydowały się podejść do mnie i zapytać “dlaczego?” Miałem na to prostą odpowiedź, a mianowicie prawdę. Zakochałem się w cudownej czarodziejce, porzuciłem dla niej dom, jednak jej rodzice mnie nie zaakceptowali i na razie staram się jakoś wyżyć. Od tego czasu mam ich wsparcie, są dla mnie bardzo miłe i czasem przygotują dla mnie jedzenie i przyniosą w pojemnikach.
Szybko jednak odkryłem, że jest kilka miejsc, gdzie wśród czarodziejów wampir może czuć się dobrze, a była to siłownia, dość przerażająca i zaniedbana na pierwszy rzut oka, ale po dłuższym przebywaniu zrozumiałem, że dzięki właśnie takiemu wyglądowi, ta siłownia ma w sobie coś czego nie ma żadna inna z drogimi karnetami wstępu… ma takiego dobrego ducha, dobrą aurę. Przyjemną. Bezpieczną. Przyjazną. Tam mnie polubili, pomagali w treningach, doradzali - oczywiście po czasie, po pierwsze spotkania były dość szorstkie. Ale gdy masz już miejsce gdzie czujesz się mile widziany, od razu spokojniej sypiasz.
Tak więc po dobrych czterech miesiącach czułem się w miarę spokojny i bezpieczny w swoim nowym trybie życia. Praca nie była najprzyjemniejsza, ale pozwolili mi pracować wieczorami i przez kawałek nocy, a nad ranem gdy słońce dopiero świtało, przychodziłem na siłownię, by wytracić czas. Spałem za dnia, gdy słońce oświetlało miasto, a gdy się budziłem kontynuowałem pracę nad książką. A raczej długim felietonem rzeką, na temat życia wampira w konserwatywnym świecie tradycyjnych czarodziejów, oraz o zachowaniu wampirzych rodzin w stosunku do dzieci. Słowem - żyło mi się dobrze.
Mieszkanie też mi nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie, muszę przyznać, że po latach mieszkania w warunkach wampirzych, taka zmiana wyszła mi bardzo na zdrowie. Jednopokojowe mieszkanie, gdzie salon, sypialnia, jadalnia i kuchnia miały miejsce w tym samym miejscu. Tylko łazienka była w malutkim, osobnym pokoiku. Było skromnie, przytulnie, nie było mnie stać na łóżko, więc spałem na materacu, z dużą ilością koców i poduszek, a wielkie okna, prócz zasłon były zaklęte by nie przepuszczały promieni światła.
Oczywiście brakowało najważniejszego elementu tego życia, mojej Elli. Jednak po miesiącu, kiedy jej rodzice pozwolili wychodzić z domu gdzie indziej niż tylko na zajęcia, czarodziejka przychodziła natychmiast do mnie, by cieszyć się ze mną… ze wszystkiego. Opowiadać, co ciekawego robiła, zapytać mnie co ciekawego robiłem… Była cudowna, ale tak jak i jej, ciężko mi było powstrzymać łzy przy pożegnaniach. Mógłbym ją mieć już na zawsze nawet w tym maleńkim mieszkanku. Im mniej miejsca tym lepiej, ponieważ Ella bliżej.
- Nie chce być wychodziła - szepnąłem, kiedy leżeliśmy na łóżku, czarodziejka wtulona w mój tors, a ja obejmując ją czule z nosem wciśniętym w jej jasne włosy. Byłem w bokserkach, było w końcu dopiero popołudnie, natomiast Ella zdjęła ubranie i tylko w bieliźnie i mojej dużej koszuli leżała u mojego boku, też nieco przysypiać po męczącym dniu zajęć. Ja dziś nie pracowałem.
- Tak bardzo nie chce byś mnie zostawiała… Samego w czterech ścianach - mówiłem dalej. - Czy twoi rodzice nadal… nadal mnie nienawidzą?

Radella Tillman · 2019-09-15 11:18:25

Po nocach płakałam, na uczelni chodziłam nieobecna. Niby tam byłam, ale mnie jednak nie bylo. Nie miałam pojęcia ile wyniosą z danego wykładu, czy dam radę się skupić na nauce, czy jednak odplyne daleko, prosto do mojego ukochanego. Cierpiał przeze mnie, nie mogłam tego znieść.
Pierwszy miesiąc był katorgą, byłam tak bardzo pilnowana, że rodzina wiedziała nawet kiedy kicham czy kiedy ipuszcze długopis. Twierdząc że nie jestem do końca w stanie funkcjonować sama zatrudnili czarodzieja, który miał dopilnować, aby nic mi się nie stało. Nie protestowałam, bo co by to dało? Wróciłam do domu. Obiecałam skończyć studia. Taka była umowa, pomogą mi i będą mnie wspierać, pod warunkiem że skończę studia mieszkając u nich. Chcieli mnie kontrolować, a ja nie umiałam się sprzeciwiać.
Drugi miesiąc był przełomowy. Rozbudzilam się i ozywilam. Stwoerdziłam, że muszę pokazać, że nic mi nie jest. Udało się. Już po 2 tygodniach dostałam więcej wolności. Mało czasu mogłam spędzać z Zaffem, ale to było zawsze coś. Wpadałam kiedy tylko byłam w stanie pomiędzy wykładami, nauka, a czasem spędzonym w rodzinie. Rodzice chwili abym wychodziła z innymi czarodziejami na spotkania towarzyskie od czasu do czasu, więc to też zabierało mi czas. Ale gdy już wpadałam w ramiona Zaffa nie mogłam go puścić.
Rozstania bolały najbardziej, nigdy do końca nie wiedzieliśmy kiedy znów się zobaczymy, i czy nie stanie się coś, co nas powstrzyma przed tym... Strach stał się nasza wspólna codziennością.
- Zaff... - wyszeptałam drżącym głosem. - Ja... Wciąż próbuje z nimi rozmawiać. N-nie wiem... Nie wiem ile czasu mi to zajmie. - Złapałam głębszy oddech. - Też nie chcę odchodzić, nie chcę cię tu zostawiać, nie chcę żebyś był sam... Wiesz... Wiesz że gdybym tylko mogła, gdybym mogła to bym nie wyszła? - wymamrotalam, wtulając się w niego mocnoej, powstrzymując łzy.

Zaff Leeches · 2019-09-15 11:29:44

- Wiem.. Wiem kochanie - przytaknąłem, zaraz lekko kręcąc głową. - Wybacz, nie powinienem o tym wspominać - dodałem zaraz, mocniej ją ściskając. - Hej, pamiętasz co mówiłem? Nie myśl o rozstaniu, tylko o tym, że jestem w pobliżu. Zawsze jestem całkiem blisko, tylko kilka przecznic... Może... może wkrótce rodzice zrozumieją, że nie mogą cię tak trzymać w zamknięciu, że tęsknisz za życiem... za mną...

Radella Tillman · 2019-09-15 11:55:12

- Nie pilnują mnie już tak bardzo - wyszeptałam, muskając wargami jego skórę. - Póki niczego nie zawalę, ani w żaden sposób mi nie podpadne, to nie zaczął mnie znów kontrolować. - Wzięłam głęboki oddech. - Kiedyś nie czułam potrzeby sprzeciwiania się im... Nie miałam niczego, co było by tego wszystkiego warte. Teraz chciałabym rzucić wszystko i być z tobą... - oznajmiłam, unosząc się na łokciu i sięgając dłonią do jego twarzy, aby pogładzić go po policzku. - Przepraszam, że cię to wszystko spotyka, kochany... Tak strasznie cię za to przepraszam. Nie umiem sobie tego wybaczyć, Zaff. - Pokręciłam głową, odganiajacy łzy.

Zaff Leeches · 2019-09-15 12:11:07

- To nie twoja wina, Ella - zapewniłem miękko, pewnie któryś raz z rzędu. - Jestem po prostu wampirem... - powiedziałem miękko. Uśmiechnąłem się czule, zauroczony tak bardzo jak tylko mogę gdy widzę moją ukochaną. - Nie myśl już o tym, dobrze? Wiem, że robisz co możesz by tylko się ze mną zobaczyć... - szepnąłem, i sięgnąłem do kosmyka jej włosów by założyć go za jej uszko. - Wyglądasz ślicznie... do twarzy ci w mojej koszuli - zaśmiałem się cicho.

Radella Tillman · 2019-09-15 12:16:16

- Dla ciebie we wszystkim wyglądam ślicznie - przypomniałam mu rozbawiona, starając się naprawdę zapomnieć o problemach. Ja i on. Razem, w tej chwili to miało znaczenie i nic poza tą chwilą. Te momenty były najważniejszą częścią moich dni ostatnio. - Cokolwiek bym nie założyła. Ale teraz, gdy jestem ubrana w twoja koszule, w pełni wiadomo czyje jestem, prawda? - szepnęłam, pochylając się powoli i ostrożnie, aby musnąć wargami jego usta.

Zaff Leeches · 2019-09-15 12:32:20

Wywróciłem oczami.
- Nie chodzi mi o to "czyja jesteś". Nie należysz do mnie, do nikogo nie należysz. Należysz do samej siebie i tylko siebie... Ja cię po prostu bardzo, bardzo kocham... - uśmiechnąłem się i nadal leżąc na plecach, pozwoliłem się pocałować. Następnie wsunąłem dłoń w jej miękkie włosy. - Ale... tak, lubię jak chodzisz w moich rzeczach. Albo w tych swoich lekkich sukienkach, albo... - albo bez niczego. Choć nie musiałem tego mówić, znałaś mnie moja Ello, wiedziałaś co się kryje za słowami, których nie wypowiadałem. I nie wypowiem.

Radella Tillman · 2019-09-15 12:57:04

- Albo - szepnęłam, uśmiechając się lekko i rumieniąc. - Albo, albo, albo... - powtórzyłam kilka razy szeptem, badając wzrokiem jego twarz. Mogłabym błądzić po jego rysach twarzy non stop. Zawsze szukałam czegoś nowego, a niż coś się zmieni? Ja chcę to wszystko wiedzieć i pamiętać. - Moje serce należy do Ciebie - powiedziałam miękko, znów się unosząc i wracając do muskania opuszkami palców jego skóry, na szyi, na obojczykach, ja ramionach... - Ty sprawiasz, że każdego dnia ma siłę bić.

Zaff Leeches · 2019-09-15 13:07:19

- Myślisz o mnie rano? Jak się budzisz? - zapytałem czule. - Kiedyś będziemy budzić się razem i zasypiać też wspólnie - szepnąłem. - Odkąd cię poznałem, lubię marzyć. Marzę o świecie, gdzie słońce mnie nie rani, gdzie jesteśmy my i tylko my, gdzie spędzamy razem całe dnie i możemy kochać się, bez niechętnych spojrzeń i wieków tradycji strachu... - uśmiechnąłem się szeroko, kiedy jej palce czule mnie trącały, badając fakturę mojej bladej skóry. Odkąd byłem zmuszony wchodzić więcej na słońce, moje piegi się uwidoczniły. - Kocham cię, Ella... Bardzo mocno. Ale nie tak jak wampiry, choć tak też. Ja cię kocham tak po prostu, całym sobą - powiedziałem cichutko, bo i tak była blisko.

Radella Tillman · 2019-09-15 13:15:42

Ułożyłam dłoń płasko na jego sercu, czując podpalcami jego silne bicie. Chciałbym mu oddać trochę swojej krwi, ale wiedziałam, że to było niemożliwe, jakiekolwiek ślady na mojej szyi, zostaną bardzo szybko zauważone i uznane za atak ze strony Zaffa.
- Nie przestawaj o tym marzyć, postaram się spełnić twoje marzenia - szepnęłam. - Zrobię co w mojej mocy. A mam jej dużo! - przypomniałam mu z uśmiechem na ustach. - Jeszcze... Jeszcze nie wiem jak, kochany... Ale znajdę nam takie miejsce, a jeśli nie, to je stworzę - powedziałam uparcie i zaśmiałam się. - Oszaleje, jeśli wciąż będziemy tak daleko...

Zaff Leeches · 2019-09-15 13:39:12

- Proszę, nie oszalej - poprosiłem cicho rozbawiony. - Wystarczy, że już ja oszalałem na twoim punkcie - szepnąłem, wychylając się do góry by skraść jej pocałunek. - Jeden szaleniec nam starszy - uznałem spokojnie i uśmiechnąłem się szeroko, tak jak mówiła, marząc o naszym wspólnym życiu. Że tak to wygląda już zawsze, codziennie. - Zrobiłbym dla ciebie wszystko - uznałem.

Radella Tillman · 2019-09-15 13:43:53

- Ja dla ciebie też... Wiesz o tym. Cokolwiek jest ci teraz potrzebne mogę ci to dać - szepnęłam, układając głowę na jego torsie. - Tylko ssepnij mi słówko, Zaff, obiecuję, obiecuję że pomogę - mruknęłam. Szczerze mówiąc to nie wiem na co liczyłam? Po prostu wiedziałam że był osłabiony, życie w słońcu, brak krwi, kompletna zmiana warunków życia, całego otoczenia... To wszystko bardzo słabo na niego wypływało. - Mogę ci przyciąć znów włosy - szepnęłam rozbawiona, z nutą smutku w głosie. - Znów są trochę za długi... - wytknelam mu, przymykając powieki i muskając wargami jego skórę na torsie.

Zaff Leeches · 2019-09-15 13:50:46

- Nie, na razie takie są w porządku... Przysłaniają mi nieco oczy, gdy świeci słońce - przyznałem się. - Ja... sam nie wiem. Muszę znaleźć nowe miejsce gdzie będę mógł dostawać krew - westchnąłem cicho. - Nie chce o tym mówić, coś wymyślę - zapewniłem spokojnie, głaszcząc Ellę po plecach. Pod cienką koszulą czułem bardzo wyraźnie zapięcie jej biustonosza, ale ignorowałem je. Jak nie ja...? Nie, jak lepszy ja.

Radella Tillman · 2019-09-15 13:57:28

- Wiesz, że mogę ci oddać swoje krew? W każdych ilościach... Jeśli tego potrzebujesz, zrobię to - powedziałam dosyć mocnym tonem. Stanów zym jak na mnie. Miałam wrażenie, że Zaff momentami lekceważył moje przypomnienia, próbować mi uświadomić że nie ma takiej opcji. Ale przecież była, zawsze było jakieś wyjście. - Zaff...?

Zaff Leeches · 2019-09-15 14:01:10

- A ja nie mogę jej przyjąć. Jak ma to niby wyglądać? Kocham ciebie, czy twoją krew? - pokręciłem głową. - Nie będziesz się ranić by mi oddawać krew, a ja nie mogę cię gryźć, bo rodzice zauważą... Przynajmniej szyja nie jest bezpieczna - mruknąłem, ale zaraz pokręciłem głowa. - Nie. Nie mogę tak. I jakkolwiek bardzo mnie kochasz... Kiedyś chciałem od ciebie krwi, o byłem zachłanny i egoistyczny, ale pokochałem cie i nie chce sprawiać ci bólu, czy przykrości...

Radella Tillman · 2019-09-15 14:04:17

Unioslam się do pozycji siedzącej i popatrzyłam na niego z żalem.
- To jak ją mam ci pomóc Zaff, gdy nie chcesz mojej krwi? - szepnęłam z poczuciem winny. - To jedną z niewielu rzeczy, którą mogłabym ci teraz zapewnić. Póki jestem uziemiona. Tak naprawdę mogłabym znów wyjechać. Uciec razem z tobą, ale to też odrzucasz. Wszystko co chce ci podarować, odtracasz - powedziałam załamującym się głosem pełnym rozpaczy. - N-nie rozumiem... Nie rozumiem tego. D-dlazego? Czemu to robisz, Zaff...?!

Zaff Leeches · 2019-09-15 14:09:05

- Bo cię trochę już znam, Ella - szepnąłem. - Nie robię tego z przyjemności. Wiem, jak bardzo będziesz cierpieć, gdy sobie przypomnisz o rodzinie, o swojej szkole... Będziesz bardziej, bardziej niż jestem w stanie znieść to - zauważyłem. - Poza tym... ty chcesz uciekać? To twój dom. Zastanów się, proszę, nie ja błagam... zastanów się. Nie chcesz uciekać przecież... Chciałabyś żyć spokojnie, a nie z myślą, że uciekłaś... chyba, że... chciałabyś? Uciec stąd? Odejść i odwrócić się od najbliższych, dla niepewnej przyszłości?

Radella Tillman · 2019-09-15 14:23:40

Schowałam twarz w dłonie i zaczęłam cicho łkać.
- Chcę spokojnego i dobrego życia dla naszej dwójki... Ale nie umie... N-nie umiem nic wymyślić, Zaff...! Nie potrafię. Tak strasznie mi przykro że nie mogę nic zrobić... Nie chcę żeby tak dłużej było. Nie chcę żegnać się z tobą i zastanawiać czy jutro dam rado do ciebie przyjscy... Nie chcę żyć w niepokoju, w ciągłym strachu, że znów mogę cię stracić na tak długo...! - mamrotalam z twarzą wciąż schowaną. Mówiałm dosyć niewyraźnie, a przez łzy ktore próbowałam przełknąć wręcz zaczęła się dławić. Żal rozdzierał mnie na kawałki.

Zaff Leeches · 2019-09-15 14:29:37

Skrzywiłem się i znów przyciągnąłem Ellę do torsu, by mocno ją przytulić.
- Kochanie, przestań już, przestań... - szepnąłem. - Nie płacz proszę... Nie płacz... Nie chce byś płakała przeze mnie - powiedziałem czule. - Chcę tylko żyć z tobą, ale nie mogę żyć z tobą, gdy twoja rodzina mnie nienawidzi i stara się odsunąć mnie od ciebie... Możesz zamieszkać u mnie, ze mną, możesz nadal się uczyć mieszkając tu, ale... ale nie chce byś tęskniła za rodziną. Nie zmuszę cię, byś się wyparła ich...

#1 2019-09-15 10:28:46

Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#2 2019-09-15 10:29:36

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#3 2019-09-15 11:18:25

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#4 2019-09-15 11:29:44

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#5 2019-09-15 11:55:12

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#6 2019-09-15 12:11:07

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#7 2019-09-15 12:16:16

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#8 2019-09-15 12:32:20

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#9 2019-09-15 12:57:04

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#10 2019-09-15 13:07:19

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#11 2019-09-15 13:15:42

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#12 2019-09-15 13:39:12

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#13 2019-09-15 13:43:53

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#14 2019-09-15 13:50:46

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#15 2019-09-15 13:57:28

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#16 2019-09-15 14:01:10

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#17 2019-09-15 14:04:17

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#18 2019-09-15 14:09:05

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#19 2019-09-15 14:23:40

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

#20 2019-09-15 14:29:37

Odp: Poradzimy sobie - czarodziejka i wampir

Stopka