Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

Janet Merrill · 2021-01-06 12:52:41

Westchnęłam cicho.
- Nawet nie wiesz jak miłe są twoje słowa - przyznałam miękko. - Jednak... Wiele kobiet było na moje miejsce. Piękniejszych, o lepszym głosie - wzruszyłam ramionami. - Cieszę się, że wszyscy goście tak mnie lubią, pewnie nie dbałabym o niepochlebne opinię, jednak... - uśmiechnęłam się słabo. - Kiedyś to się skończy... Powinnam znaleźć jakieś bezpieczne miejsce dla mojej kariery, bym miała stałą pracę, ze stabilnym zarobkiem... Wśród artystów to rzadka rzecz, jednak miło by było...

Colton Tierney · 2021-01-06 13:38:05

- Nie myślałaś o teatrze? - zapytałem miękko. - Osobiście obracam się w różnych kręgach artystycznych. Na, sam nim jestem, więc to w sumie nic dziwnego i w pełni rozumiem twoje obawy o stablinosc - zaznaczylem. - Wiem, że na Brodway'u odnotowuje się coraz więcej premier rocznie od czasu zakończenia wojny - kontynuowałem. - Zapewne w przyszłych latach czeka nas niezwykły rozwój. - Uśmiechnąłem się przyjaźnie. - To nie tylko moja opinia ale i wielu innych - zaznaczyłem, by nie pomyślała, że znów moja wybujałą wyobraźnia bierze nade mną górę.

Janet Merrill · 2021-01-06 18:46:17

Uśmiechnęłam się lekko.
- Może... może znajdzie się jakieś miejsce dla mnie w teatrze. Choć nigdy nie próbowałam swoich sił, na tego rodzaju scenie... Brodway... - powtórzyłam z namysłem po mężczyźnie. - Kto wie, może tam zabawię jak przypłynę? To dziwne, zaczynać od zera w innym miejscu, w innym świecie - przyznałam na głos, ale zaraz się uśmiechnęłam. - Kto wie co los przyniesie...

Colton Tierney · 2021-01-06 18:53:13

- Ja uważam to za niezwykle odświeżające. Nowe miejsce pozwala na wiele nowych doznań. Stawiasz się w sytuacjach, w których wcześniej nigdy się nie było. To niezwykle rozwijające - podsumowałem, kiwając lekko głową. - Myślę że śpiewanie w teatrze może być nawet bardziej wdzięczne niż śpiewanie w restauracjach czy barach. Ale to tylko moja opinia, tak naprawdę tu chodzi o twoje własne odczucie. Będziesz robiła to, co będziesz uważać za słuszne. Na pewno znajdzie się ktoś kto cię wesprze - stwierdziłem z przekonaniem, kiwając głową kelnerowi, który przyniósł talerz ze śniadaniem dla kobiety.

Janet Merrill · 2021-01-06 19:01:36

Pokiwałam głową i z uśmiechem uniosłam wzrok na Coltona, kiedy kelner już odszedł.
- A ty... wesprzesz mnie, kiedy będzie potrzeba? - upewniłam się nieśmiało, spoglądając na jego zmęczone oczy. Nie spał z mojego powodu? Oh, to pewne, teraz wszystko było z mojego powodu, całe to zło, szczęście, nieszczęście i smutek... - Wybacz, głupie pytanie... oczywiście, że wesprzesz mnie, kiedy tylko będzie potrzeba - pokręciłam głową. - Ja ciebie też, zawsze - dodałam miękko.

Colton Tierney · 2021-01-06 22:08:22

Pokiwałem głową, uśmiechając się sam do siebie i wypijając cały swój napoi. Janet, czy to znaczy, że już zdecydowałaś na 100%? Możesz być moja? Tak jak ja jestem twój... Bez względu na twoją odpowiedź... Ja jestem twój...
- Tak, wsparlbym cię, dobrze myślisz, Janet. Wspieram cię teraz głównie myślą i słowem, ale jestem w stanie wesprzeć cię tak samo mocno i czynem. Słowo honoru - zapewniłem ją, oddychając spokojnie i dolewając i jej i sobie kawy do filiżanek.

Janet Merrill · 2021-01-06 22:12:23

- Twoje słowa to naprawdę wielkie wsparcie, w każdej chwili, wierz mi - powiedziałam miękko i skinęłam głową w podzięce za kawę. Z zadowoleniem upiłam łyka czarnej, mocnej kawy bez cukru i uśmiechnęłam się lekko. - Dałeś mi już tyle wsparcia, że jako artystka sceniczna czuję się naprawdę wyróżniona - dodałam rozbawiona, a kiedy odstawiłam filiżankę uśmiechnęłam się lekko do Coltona. - Żałuję, że nie mogę zobaczyć twoich zdjęć już teraz, chciałabym widzieć świat twoimi oczami... - przyznałam z uśmiechem.

Colton Tierney · 2021-01-06 22:53:36

- Myślę że zdążyłaś już sporo zobaczyć moimi oczami. Pokazywałem ci wiele szczegółów podczas naszych wspólnych dni, wieczorów, nawet nocy... - Westchnalem. - Ale mam przy sobie wiele albumów ze zdjęciami. w najrowneijszej tematyce. Przez miasto, ludzi, rośliny, zwierzęta... Proste scenki, odrzucone przez ludzi portrety rodzinne. Mam tego naprawdę wiele, a dokładnie całą walizkę mojego życiowego dobytku, z którym nie umiem się rozstać. - Zaśmiałem się krótko. - Z chęcią pokaże ci jakiś album - podsumowałem.

Janet Merrill · 2021-01-07 00:09:01

Uśmiechnęłam się szeroko.
- Tak, chce zobaczyć - powiedziałam szczerz z zachwytem. - I to bardzo. Może i widziałam wiele twoimi oczami, jednak chciałabym zobaczyć kilka z twoich prac - wyjaśniłam szczerze, już ciesząc się na jakąkolwiek możliwość spędzenia czasu z mężczyzną dla którego planowałam porzucić bezpieczne życie, dla którego planowałam wywrócić wszystko do góry nogami.

Colton Tierney · 2021-01-07 00:34:56

Uśmiechnąłem się radośnie, mimowolnie i kompletnie naturalnie jak dla mnie, zacząłem się ekscytować. Uwielbiałem rozmaiwac o swoich pracach, owowiadac ich genezę, potem proces tworzenia, to jakie inne możliwości rozważałem, a co wydawało mi się dobre ale nie dość dobre. Mogłem mówić i mówić w nieskończoność. A Janet? Znając Janet będzie słychać uważnie, jakbym mówił coś naprawdę ważnego, a nie opowiadał o tym, jak długo czekałem, aż prak podleci do gniazda z pisklakami bo za pierwszym razem mi uciekł i nie zdążyłem zrobić zdjęcia a musiałem, podkreślam, musiałem je mieć!
- Możemy po śniadaniu przejść się do mnie i wybrać jeden z zestawów. Trzymam je w drewnianych pojemniczkach, są podpisane handlowo, więc coś wylosujesz a ja z przyjemnością ci opowiem o nich wszystko co pamiętam. Będziemy mogli usiąść na leżakach, na górnym pokładzie.

Janet Merrill · 2021-01-07 10:43:53

Uśmiechnęłam się czule i pokiwałam energicznie głową na taką propozycję.
- Z wielką chęcią posłucham wszystkiego - przytaknąłem ochoczo. - No dobrze, ale to po śniadaniu... - uśmiechnąłem się już spokojniej, zaczynając w końcu jesc na te pyszności na talerzu, z cichym pomrukiem. - Przepyszne... W domu, kiedy zamieszkałam z Kelly i Vincentem zawsze gotował mój siostrzeniec - uśmiechnęłam się rozbawiona. - Samej zawsze średnio odnajdowałam się w kuchni, jednak teraz gdy w domu zbraknie Viniego... Chyba czas najwyższy bym nauczyła się być porządną panią domu - pokręciłam głową rozbawiona.

Colton Tierney · 2021-01-07 12:43:33

- No tak, umiejętność gotowania przydaje się przez całe życie. Raz nabyta nigdy nie znika, także bardzo się opłaca ją opanować - przytaknąłem, popijając kawę, bo sam już zdążyłem skończyć swoje śniadanie. - Osobiście nie uważam się za dobrego kucharza ale zawsze coś potrafię wymyślić. Choć muszę się przyznać że stołuje się głównie w restauracjach lub w gościach - przyznałem się.

Janet Merrill · 2021-01-07 20:49:10

Uśmiechnęłam się lekko.
- Nowy Jork podobno obfituje w najróżniejsze knajpki i restauracje - powiedziałam miękko, to co kiedyś Vini mi opowiadał, kiedy był przejęty podróżą i zamieszkaniem na nowym lądzie. - Więc na pewno coś dla siebie znajdziesz. A jak przyjadę... to postaram się jakoś stanąć na wysokości zadania - przyznałam, lekko zagryzając wargę zamyślona. Naprawdę to robię, naprawdę planuję przeprowadzkę, choć nigdy nie byłam przekonana, teraz, te kilka dni przemyśleń zmieniły wszystko? Kelly będzie na pewno szczęśliwa, kiedy powiem, że... że płynę z nią. Hah... Wszystko teraz wydaje się takie oczywiste.

Colton Tierney · 2021-01-07 21:09:23

- Nie przejmuj się. Kupimy sobie grubą książkę kucharską i spróbujemy się połapać w kuchni - podsumowałem wesoło. - To żaden problem gotować, jak ma się przepis przed oczami. - Wzruszyłem lekko ramionami. - Teraz faktycznie powinienem na początku ograniczyć koszty. Mam oszczędności ale standard życia się i tam zmienia. Niestety, duże miasto, wyższe ceny - podsumowałem, krzywiąc się lekko na te słowa. - Ale mysle że wszytsko jest dla ludzi i można sobie z tym poradzić. - Pokiwałem lekko głową.

Janet Merrill · 2021-01-07 21:52:15

Uśmiechnęłam się lekko.
- Na pewno jakoś sobie poradzisz, jestem tego pewna. Jesteś inteligentnym facetem, wiesz czego chcesz, na pewno osiągniesz wiele... - powiedziałam z przekonaniem, naprawdę wierząc w te słowa. Bo czemuż miałabym nie wierzyć? Wierzyłam w Coltona, tak jak mówiłam, chciałam być jego wsparciem i oparciem, wierzyć w niego i podziwiać jak dotychczas i może nawet bardziej.
Z przyjemnością zjedliśmy razem śniadanie, a po śniadaniu i dopiciu naszych napojów, wstaliśmy od stołu.
- A więc... pokażesz mi trochę swoich prac? - przypomniałam się, ciekawa, czy nadal będzie wolał trzymać choć minimalny dystans.

Colton Tierney · 2021-01-08 18:13:13

- Oczywiście, przecież sam to zaproponowałem - odparłem z lekkim rozbawieniem.
Niedługo potem byliśmy już w mojej kajucie, gdzie wyciągnąłem na wierzch kufer z moimi zdjęciami ułożonymi tematycznie albo sesjami, jelsi faktycznie było ich dużo i otworzyłem go przed Janet. - Proszę, wybierz jedno z pudełeczek, a ja ci opowiem wsyztsko co tylko mogę o zawartości. Są podpisane, więc możesz kierować się hasłami albo po prostu drogą przypadku - przypomniałem i udoadelm spokojnie na kanapie tuż obok, obserwując Janet.

Janet Merrill · 2021-01-08 18:55:38

Zamyśliłam się, przyglądając opisanym pudełka z dziecięcą ciekawością. Byłam wszystkich ciekawa, najchętniej położyłabym się z Coltonem na łóżku i przeglądała wszystkie zdjęcia ze wszystkich pudełek, jednak faktycznie było ich naprawdę sporo. W końcu wybrałam pudełko opisane tajemniczo "przyroda", "portrety" i "dokumenty".
- Zdjęcia z pudełka "dokumenty" to są te zdjęcia reporterskie, ludzi i ich otoczenia? - zapytałam ciekawa, wspominając nasze rozmowy o jego fotografii.

Colton Tierney · 2021-01-09 20:02:00

Uśmiechnąłem się i pokiwałem głową, odbierając od kobiety pudełeczko i otwierając je. Odłożyłem pokrywkę na bok i gestem dłoni zaprosiłem ja na kanapę, gdzie usiadła ostrożnie. Dopiero wtedy przypomniałem sobie że przecież nie hcialem siedzieć w mojej kajucie by... Nie było jakoś niezręcznie. Ale teraz już nie chciałem iść nigdzie indziej. Usiadłem obok Janet i podałem jej pierwsze zdjęcie, zaczynając opowiadać o całym procesie twórczym tego zdjęcia jak i całej kolekcji...

Janet Merrill · 2021-01-09 21:52:36

Kolejne dni minęły nam gdzieś na pograniczu niezręczności i radości, że jednak się widujemy. Mimo to, cieszyłam się prawdziwie, że nadal go widzę i choć daleko było mu od tego szczęśliwego mężczyzny, który witał mnie każdego dnia na statku, to mimo wszystko widziałam jego szczęście gdy się mijaliśmy, widziałam słabe iskierki w oczach, a sama starałam się wywoływać ich tak wiele...
Najbardziej zależy nam na rzeczach, dopiero gdy rozumiemy, jak łatwo je stracić. Ja właśnie traciłam Coltona, z własnej winy i dopiero teraz, gdy przekonałam się jak ciężko mi będzie bez niego, cały czas naciskałam na spotkania, cały czas na niego wpadałam... jednak nie widziałam zmęczenia na jego twarzy. Widziałam za to ból. Ja spowodowałam ten ból. Nie wolno mi tego zapomnieć, że jestem tego winna, że jestem mu winna powrót, że nie wolno za żadne skarby zostawić go... ze złamanym sercem. Nie wolno mi, nie mogę... Sama nie dałabym rady bez niego, nie teraz gdy poznałam jego ciepło i jego słodycz, troskę, taką prawdziwą troskę...
Przy Coltonie poznałam te uczucia jakby od nowa. Nie wiedziałam, że tak bardzo ich nie potrzebuję, dopóki Colton mi ich nie pokazał, dopóki nie pokazał mi tej strony świata, tego ciepła, dźwięku szczęścia, szczerych uśmiechów i słow. Jak bardzo zdesperowana byłam kiedy ukrywałam prawdę przed Colem? Okropnie i pewnie mężczyzna nigdy tego w pełni nie pojmie, zresztą nie powinien próbować. To wszystko zniszczyłam, jednak nie tak, kiedy straciłam dziecko, nie tak gdy straciłam męża - tracę Coltona z własnej winy. Zostawię go z bólem i to z mojej winy. Ale... wrócę do niego. Choćby nie wiem co. Rozstąpię ocean, zostawię dom i wrócę do niego. Dał mi cel, dał mi nadzieję na miłość i rodzinę. Dał mi miłość. Nie wolno mi jej odtrącić.

/nie wiem jaką datę wpisać/

Była piękna noc. Im bardziej zbliżaliśmy się do kontynentu było coraz cieplej. Wiatr był dziś wyjątkowo cichy, dlatego zdecydowaliśmy się pójść na dziób, by stamtąd oglądać gwiazdy. Prom płyną wyjątkowo wolno, a na sali trwało przyjęcie z okazji ostatnich kilku dni do końca podróży. Nie chciałam brać w tym udziału, dlatego zaproponowałam Coltonowi ten spacer.
- Gdybyśmy zobaczyli spadającą gwiazdę, czego byś sobie życzył? - zapytałam miękko, opierając się o barierki, otulając ramiona ciepłym szalem. Wpatrzona byłam w niebo, zadzierałam całkiem wysoko głowę, zaraz jednak zerkałam też na Coltona u mojego boku.

Colton Tierney · 2021-01-09 22:07:15

Zastanowiłem się głęboko nad tym pytaniem, biorąc je oczywiście w stu procentach na poważnie, bo jakże mógłbym inaczej? Przecież chodzili tu o spadającą gwiazdę, spełniającą każde życzenie!
- Gdybym mógłbym zażyczyć sobie czegoś abstrakcyjnego, to chciałbym odnaleźć cichy, spokojny zakątek świata, w którym nie ma pieniędzy, przestepst i całego tego zła... Zabrałbym cię tam i zbudowali byśmy domek. Oh! Oczywiście ten zakątek byłby nad morzem... Ahhhh, byłby pomost i łódka i... - Zagryzlam policzki od środka, zatrzymując się. Ah, Colton, nie galopuje tak do przodu z tymi wizjami! - Ale jeśli chodzi o coś bardziej... hmmm... Jak to mówią przyziemnie ludzie realnego - zaśmiałem się między słowami - to poprosiłbym o... - Zawiesiłem się. Nie chciałem mówić na głos, bo między mną a Janet wciąż była taka dziwna atmosfera, trochę napięta i niesfoja. A ja po prostu najbardziej na świecie chciałbym już nie błądzić. Chciałbym zatrzymać się, stanąć w miejscu i pwoedzoec, tak, tu jest moje miejsce, tu jest osobą która kocham, tu jest moja praca, mój dom, moje miasto. Tu chce być. - Choć nie, to też chyba nierealne - zaśmiałem się, kręcąc głową z nutą smutku. - To może poprosiłbym po prostu o spokój ducha - podsumowałem, kiwając głową. W sumie to bardzo łączyło się z tym co chciałem ale jednak nie dałem rady powoedziec. - A ty Janet? O co byś poprosiła?

#461 2021-01-06 12:52:41

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#462 2021-01-06 13:38:05

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#463 2021-01-06 18:46:17

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#464 2021-01-06 18:53:13

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#465 2021-01-06 19:01:36

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#466 2021-01-06 22:08:22

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#467 2021-01-06 22:12:23

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#468 2021-01-06 22:53:36

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#469 2021-01-07 00:09:01

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#470 2021-01-07 00:34:56

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#471 2021-01-07 10:43:53

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#472 2021-01-07 12:43:33

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#473 2021-01-07 20:49:10

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#474 2021-01-07 21:09:23

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#475 2021-01-07 21:52:15

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#476 2021-01-08 18:13:13

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#477 2021-01-08 18:55:38

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#478 2021-01-09 20:02:00

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#479 2021-01-09 21:52:36

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

#480 2021-01-09 22:07:15

Odp: Niespodziewana miłość – śpiewaczka i fotograf

Stopka