Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Lena Blanchett · 2020-09-03 10:49:52

Poczułam przypływ pozytywnej energii.
- Przejrzał mnie pan - szepnęłam wpatrując się w niego. Powinnam się opanować ale nie potrafiłam. Byłam w nim szaleńczo zakochana i nic nie dało się z tym zrobić. Oddałam się temu uczuciu w pełni. - Właśnie się tam wybierałam. Chciałby pan dotrzymać mi towarzystwa? - zapytałam już sięgając dłonią do jego ramienia.

Enzo Brentwood · 2020-09-03 12:35:55

- Tak... Tak, byłbym zaszczycony, panienko Blanchett - przyznałem ujmując jej ramię i wspólnie przeszliśmy przez korytarze, milcząc, aż do biblioteki. Jak zawsze było tam raczej niewiele osób, więc spokojnie prześlizgnęliśmy się do ostatnich regałów.
- Milo... Miło mi cię widzieć Lenko... - powiedziałem, niemal obawiając się tych słów. Bardzo się obawiając.

Lena Blanchett · 2020-09-03 12:45:46

Ujelam jego dłoń w obie swoje dłonie i przyciągnęłam ją do piersi z uśmiechem.
- Mi ciebie też Enzo... Brakowało mi twojego widoku... Doszłam już do wniosku, że oszalałam - przyznałam się z lekkim rozbawieniem. Mówiłam jednak cały czas szeptem, z należytą ostrożnością. Teraz nie byłam pewna niczego. - Mamy teraz dłuższą chwilę... Nikt mnie nie będzie szukał. Chyba że ktoś będzie szukał ciebie. Oby nie - mruknęłam, kręcąc nosem.

Enzo Brentwood · 2020-09-03 12:53:34

- Nikt nie powinien szukać nas obojga - uspokoiłem ją i nieco się zmartwiłem jej słowami. - Nie chciałem byś oszalała z mojego powodu, nie chciałem dla ciebie wielu rzeczy, które teraz ci się przytrafiają - powiedziałem cicho, krzywiąc się coraz bardziej. - Lena... Martwię się, od wczoraj niemal nie zmrużyłem oka. Zaczynam mieć złe przeczucia co do Patricka i... wiem, że żyłaś z nim bardzo długo i pewnie nie rozumiesz, ale... zaczynam odnosić wrażenie, że nie jest... dobrym człowiekiem - przyznałem, nieco zagubimy w swoich słowach, zerkając na Lenę.

Lena Blanchett · 2020-09-03 13:05:31

Rozluznilam nieco uścisk palców na jego dłoni i Zmarszczyłam brwi, spoglądając pytająco na Enzo.
- Nie rozumiem co chcesz przez to powiedziec. Masz wrażenie? Nie wiem... - mruknęłam, przygryzajac wargę. - On jest podejrzliwy, ale wiem, że mnie o nic nie oskarża. Po prostu ma oko na ciebie ale nie łączy mnie z tobą... To dobrze - szepnęłam uparcie, wpatrując się w mężczyznę.

Enzo Brentwood · 2020-09-03 13:12:10

- Ale... - spojrzałem niepewnie. - Ma coś w swoim zachowaniu... Sam nie wiem - westchnąłem ciężko i pokręciłem głową. - Chodzi mi o to, że jeśli dowie się o naszej relacji, nie uderzy we mnie, jestem pierwszym oficerem, który kończy służbę, nie pociągną za mną żadnych konsekwencji, ale... Lenko, najbardziej ucierpisz ty. Boję się, że jeśli dowie się, przejrzy nas... - skrzywiłem się. - Lena, czy Patrick... Mógłby cię skrzywdzić? Jest... raczej spokojny, czy porywczy? - dopytywałem zmartwiony, nieco poddenerwowany.

Lena Blanchett · 2020-09-03 13:17:12

Przylknęłam lekko powieki, biorąc głęboki oddech. Nie miałam pojęcia jak odpowiedzieć na to pytanie. Patrick był bardzo spokojnym człowiekiem, nie można było powiedzieć o nim że jest porywczy. Przetwarzał wszytsko uważnie, obserwował i dopiero gdy był pewny działał. Był jednak... Mało delikatny, brakowało mu często wyczucia – w słowach jak i w czynach.
Czy mógłby mnie skrzywdzić? Poczułam mrowienie na posiniaczony przedramieniu. Ale... To nie było to. Nie krzywdził mnie tylko... Był nieuważny. Tak?
Milczałam zdecydowanie za długo, szukając odpowiedzi. A co gorsza, nie znalazłam żadnej dobrej.
- Jest bardzo spokojny... - szepnęłam jedynie, bo było to prawdą, reszty nie umiałam ubrać w słowa.

Enzo Brentwood · 2020-09-03 13:26:13

Skrzywiłem się. Nie przekonywały mnie jej słowa, a zazwyczaj ufałem mojej dziewczynce bezwzględnie. Spojrzałem niepewnie na Lenę, ale już nic nie powiedziałem, jedynie pokiwałem głową. Z ciężkim westchnieniem usiadłem na podłodze, w ciasnej szczelnie między dwoma regałami i spróbowałem złapać oddech w tej nerwowej sytuacji.
- Zaczynam się... martwić - podsumowałem, kiedy i Lena usiadała obok mnie, opierając się o moje ramie i przytulając się do niego. - Kocham cię, nigdy bym tego nie zmienił, ale... czuję się okropnie, stawiając cię przed okropnym wyborem - powiedziałem słabo, spoglądając na Lenę. - Jak mówiłem, nie jestem złą partią, ale... Nie wiem jak twoja rodzina zareagowałaby na odejście od Patricka...

Lena Blanchett · 2020-09-03 13:44:56

- Źle - powiedziałam cicho, tonem bez wyrazu. Jakbym nie mówiła o sobie, tylko o jakiejś postaci filmowej. - Będą rozgoryczeni i rozczarowani - dodałam, zamykając oczy i łapiąc głęboki oddech. Zapach Enzo uspokajał mnie, działał na mnie kojąco, lepiej niż jakiekolwiek zioła. - Patrick jest idealnym synem, którego chcieli mieć... - ciągnęłam dalej, znów sięgając po jego dłoń i nawiąż się jego palcami. Uśmiechnęłam się słabo. - Moja mama wiele razy poroniła, nie mogła mieć już więcej dzieci - wyjawłam. - Ale odkąd pojawił się Patrick i jego rodzina, rodzice nie patrzyli już na mnie z takim żalem...

Enzo Brentwood · 2020-09-03 14:50:22

- Chciałbym zająć jego miejsce - mruknąłem pod nosem. - No wiesz... Stać się kimś tak ważnym i dobrym, idealnym dla ciebie, idealnym dla nich... - zagryzłem wargę. - Okej, wybacz, to bez sens umieć takie życzenia, po prostu mało spałem - mruknąłem. - I bardzo dużo myślałem, o tym jak... jak rozwiązać naszą sytuację - westchnąłem głęboko. - Chciałbym mieć jedną odpowiedź na wszystkie nasze pytania - dodałem, krzywiąc się doskonale świadom, że nie ma czegoś takiego...

Lena Blanchett · 2020-09-03 14:58:26

- Też bym chciała ale jedna na wszystkie na pewno nie istnieje... Nawet nie wiem, czy istnieje odpowiedź na jakiekolwiek nasze pytanie. To jedynie... Dużo alternatywnych wyjść. - Zacisnęłam wargi. - Teraz nie wiem jak będzie... Co będzie dalej, Enzo... Chciałabym się tobą cieszyć. Zostały nam ponad 3 tygodnie podróży. Myślałam, że będziemy mogli... Być razem, co najmniej przez podróż. Teraz już nie wiem co ty czujesz... Chcesz tego? Czy boisz się o mnie i o siebie... Muszę wiedzieć Enzo, żeby wiedzieć co robisz. Ty... - Pokręciłam głową. - Nigdy, nigdy nie zastąpisz Patricka dla moich rodziców. A on nigdy nie zawładnie mną w taki sposób, jaki ty to zrobiłeś przy pierwszym spojrzeniu. Już mówiłam... Oszalałam... A to szaleństwo nie jest mi straszne. - Westchnęłam. - Plączę się w tym co mówię, wybacz mi.

Enzo Brentwood · 2020-09-03 15:11:37

- Wybaczam, nie martw się - zapewniłem lekko rozbawiony. - Kocham cię, ale masz zapamiętać ważną rzecz, dobrze? Nie należysz do mnie - powiedziałem z uporem. - Należysz do samej siebie, a ja o prostu cię wielbię. Po prostu - zagryzłem wargę. - Ale jeśli jeśli chcesz się upierać, że do mnie należysz, to musisz wiedzieć, że ja także należę do ciebie - uznałem spokojnie. Potem odetchnąłem głębiej i spojrzałem czule na Lenę.
- Boję się, ale chcę być z tobą bardziej - wyznałem. - Do końca podróży... tak, chciałbym byśmy nadal cieszyli się tym cudownym uczuciem..

Lena Blanchett · 2020-09-03 15:21:20

Wtuliłam nos w jego ramię.
- Szkoda, że tak bardzo musimy obawiać się naszej miłości - powiedziałam z ciężkim sercem i zamilkłam.
Bo o czym miałam więcej mówić? Miałam narzeczonego i musieliśmy się ukrywać, jakbyśmy łamali wszelkie możliwe prawa... A w sumie... Narzeczeństwo nie zobowiązywało aż tak. Fakt, było obietnicą, ale... Czy ta obietnica się liczyła, skoro nie do końca to ja ją podięłam? Nie do końca miałam wybór... I... Nie kochałam mojego narzeczonego.
Tak, musiałam to w końcu przyznać przed samą sobą. Nie kochałam go, a czasami nawet się go bałam. Stąd we mnie tyle respektu do niego. On też mnie nie kochał... Gdyby mnie kochał, to dbałby o mnie a nie... zapominał wciąż o swojej sile i... Nie mogłam przestać myśleć o tym wszytskim.

Enzo Brentwood · 2020-09-03 18:08:24

- Też myślę, że to wielka szkoda... - przyznałem cicho. - I chciałbym to zmienić, ale... Póki co chyba nie jest nam to dane - westchnąłem ciężko. Możemy się darzyć miłością, ale po cichu... Uh, gdybym tylko mógł spotkać cię wcześniej... Oświadczyłbym ci się pierwszy - wyszeptałem kobiecie to na ucho z cichym rozbawieniem. - Dałbym ci najpiękniejszy pierścionek, urządził najwspanialszy ślub i wyjechalibyśmy do NY w zdecydowanie lepszej atmosferze... - zapewniłem, cały czas szepcząc ze śmiechem i jednocześnie, całując ją w uszko.

Lena Blanchett · 2020-09-03 18:21:45

Poczułam przyjemne ciepło rozpływające się po całym moim ciele. Czułam się bardzo... Dziecinniem siedzieliśmy na podłodze w bibliotece licząc, że to miejsce ukryje nas przed resztą świata. I było to piękne.
- Nie możesz tak spekulować... Byłeś na służbie - przypomniałam mu. - Ciężko byłoby co złapać bogatą panienkę mieszkającą z dala od centrum, zamknięta w swojej posiadłości - szepnęłam, uśmiechając się cały czas. - Dobrze, że trafiliśmy na siebie teraz, ta podróż to ostatni moment, gdzie... Jeszcze nie łamie tych żelaznych zasad. Teraz szaleje za tobą, ale gdybym była już zamężna? Zwariowała bym trzymając się od ciebie na dystans. - Zmarszczyłam nos z niezadowoleniem. - Nawet nie chce o tym myśleć!

Enzo Brentwood · 2020-09-03 18:32:56

- To nie myśl - podsumowałem rozbawiony. - Poza tym w NY być może byśmy się już nie spotkali. Pewnie byłbym już niemal zamknięty wśród obowiązków, szukałbym żony... Raczej z rozsądku nie spoglądałbym w stronę zamężnych - parsknąłem i pocałowałem ją jeszcze raz w skroń. - Choć... miałem się wycofać, przestać flirtować kiedy powiedziałaś mi, że jesteś zaręczona, ale... potem zaczęliśmy rozmawiać, tak słodko pośmiać się, staliśmy się bliscy i... to było silniejsze. Los tak chciał... - podsumowałem.

Lena Blanchett · 2020-09-03 20:36:44

- Zdecydowanie tego chciał los... - Uśmiechnęłam się, wtulajac w mężczyznę z ufnością. - Ale chyba się pogubił i zmieszał, albo nasza historia go przerosła. - Westchnęłam. - Czuję się niemal tak, jakbym była uwięziona w nie swoim życiu. W jakiejś iluzji, z której nie umiem się wydostać. Przy tobie umiem się z niej wybudzić. - Uśmiechnęłam się. - Gdybyśmy... Gdyby udało się nam zejść ze statku razem... Nieważne jakie to będzie mieć konsekwencje, po prostu... Gdybyśmy zeszli na ląd razem i zostali razem to by było... - poczułam jak serce mi rośnie przy tych słowach. - Magiczne. Znów gadam od rzeczy - skarcilam samą siebie ze śmiechem.

Enzo Brentwood · 2020-09-03 21:07:47

- Wcale nie gadasz, podoba mi się taki pomysł - powiedziałem spokojnie. - I może... Może twoi rodzice by zrozumieli? Może byśmy żyli długo i szczęśliwie? Już całe życie niemal jak ze snu? - Mówiłem nadal zachwycony tym pomysłem. - Spodobało by ci moje mieszkanie... A rodzice na pewno by cię polubili... - uśmiechnąłem się lekko, zdając sobie sprawę że to akurat pewne. Bardzo kibicowali bym znalazł podobną relację co oni, a chyba właśnie znalazłem. Moją miłość...

Lena Blanchett · 2020-09-03 22:00:40

- Przynajmniej z twoimi rodzicami byłby spokój... - szepnęłam. - Ale wiesz co? W tej chwili widzę to zdecydowanie wyraźniej niż cała przyszłość, która miałam zaplanowaną wsiadając na statku. W wiekoszci ona... Nie była moja. Tylko wszystkich ludzi dookoła. A ta która chce mieć z tobą jest... Nasza - zauważyłam, uśmiechając się szeroko. - Hmmm... Jacy są twoi rodzice? Moich już znasz... Opowiedz mi coś o swoich, Enzo - poprosiłam z zaciekawieniem.

Enzo Brentwood · 2020-09-03 22:12:49

Parsknąłem, ale z uśmiechem pokiwałem głową.
- Są bardzo dystyngowani - wyjaśniłem miękko. - Mój ojciec jest dość... chłodny, bardzo profesjonalny, ale pod całą tą maską jest naprawdę kochającym człowiekiem. Ubóstwia moja matkę, mógłby ją umieścić na firmamencie i nadal wpatrywać się w nią oczarowany. Za to właśnie matka... Musisz wiedzieć, że Tiphaine Brentwood to Francuzka dama, która wiele przeszła, ale w NY w ramionach mojego ojca znalazła w końcu spokój, rozwinęła się w swojej karierze, podjęła wiele trudów i wychowała mnie i mojego brata na świetnych facetów. Pełna miłości... Chyba potrafi pokochać każde żywe stworzenie - pokręciłem głową. - Chyba dlatego byłem taki pełen złości i frustracji w domu. Kiedy ma się takich ideałów za rodziców... Potrafi odbić...

#301 2020-09-03 10:49:52

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#302 2020-09-03 12:35:55

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#303 2020-09-03 12:45:46

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#304 2020-09-03 12:53:34

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#305 2020-09-03 13:05:31

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#306 2020-09-03 13:12:10

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#307 2020-09-03 13:17:12

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#308 2020-09-03 13:26:13

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#309 2020-09-03 13:44:56

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#310 2020-09-03 14:50:22

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#311 2020-09-03 14:58:26

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#312 2020-09-03 15:11:37

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#313 2020-09-03 15:21:20

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#314 2020-09-03 18:08:24

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#315 2020-09-03 18:21:45

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#316 2020-09-03 18:32:56

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#317 2020-09-03 20:36:44

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#318 2020-09-03 21:07:47

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#319 2020-09-03 22:00:40

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

#320 2020-09-03 22:12:49

Odp: Od pierwszego spojrzenia – oficer i (nie jego) narzeczona

Stopka