Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Greta Tillman · 2020-07-20 21:04:34

Zmarszczyłam brwi, zastanawiając się głęboko nad tym pomysłem.
- Nie wiem, czy ogród botaniczny bedzie dobrym miejscem. To niegrzeczne zakłócać spokój w zamkniętej przestrzeni - szepnęłam, zagryzajac mocno dolną wargę. Przechodziły mnie dreszcze przez to, że... Że po prostu mnie dotykał. Ten delikatny ruch kciukiem, był niezwykle pokrzepiający, ale czułam się też... Rany, czułam tyle ile nie czułam nigdy wcześniej. Tak dużo emocji i wrażeń na raz. Miałam wrażenie, że świat w którym żyłam zanim poznałam Errico był szary, a teraz, powoli, za zynal nabierać kolorów. Wciąż wszystko było nijakie ale nie przy nim. - Może... Póki co będzie trzeba to odłożyć - zasugerowałam, tracąc swoją pewność siebie, a zanurzając się bardziej w swoje myśli.

Errico Malatesta · 2020-07-20 21:14:42

Popatrzyłem na nią z żalem, ale także z dużym zrozumieniem.
- Okej, jasne, rozumiem - podsumowałem, kiwając głową. - To spotkamy się na jarmarku, a ja pokażę ci nagranie... A jeśli będziesz bardziej przekonana, pójdziemy do ogrodu. Gitarę mam ze sobą zawsze, po prostu w zimnie ciężej mi grać - wyjaśniłem, spoglądając na palce wolnej ręki i schowałem je do kieszeni. - Ale bardzo chciałbym ci zagrać na żywo... Urozmaici to spotkanie... ale w ogrodzie botanicznym nie ma zakazów by w nich grać! - uśmiechnąłem się szeroko.

Greta Tillman · 2020-07-20 21:18:52

- Ale nie wolno w nich krzyczeć i przeszkadzać innym zwiedzającym... - zauważyłam. - Słyszałam jak grasz na żywo wiele razy - szepnęłam, uśmiechając się miękko. - Ale jeśli... No... Tak ci zależy, to może coś wymyślę - powedziałam, powoli zastanawiając się nad różnymi możliwymi opcjami.

Errico Malatesta · 2020-07-20 22:07:02

- Byłoby fajnie, też pomyśle jeszcze - zapewniłem, kiwając głową, a potem zagryzłem wargę. - Wiem, że słyszałaś, ale ostatnio ćwiczyłem, a poza tym, powiedzmy, że nauczyłem się kilku fajnych sztuczek i bardzo chciałem się nimi pochwalić - przyznałem się szczerze, rozbawiony. Powoli mijaliśmy park i wchodziliśmy do centrum. Tutaj starałem się zachować spokojnie, szczególnie, gdy trzymałem Gretę za rękę...
- Ale spotkanie na czekoladę i spacer nadal aktualne - zapewniłem czule.

Greta Tillman · 2020-07-20 22:11:15

Pokiwałam głową, nie mówiąc piloci noc. Skupiłam się na drodze do domu i zastanawiałam się czy jednak nie powinnam odprawić Errico do domu, bo robiło mi się coraz chłodniej, a wiedziałam, że on nie ma tak ciepłych butów jak ją. Po prostu obawiałam się, że przemarznie i się przeziębi. A wtedy ciężko się pracuje i trudno się skupić na czymkolwiek.
- Zastanawia mnie... Um, to głupie. Ale zastanawia mnie kim... Kim dla siebie teraz... Jesteśmy?

Errico Malatesta · 2020-07-20 22:29:19

Zamruczałem, dając sobie czas do namysłu.
- Troszkę nie wiem - przyznałem się szczerze. - Wyznałem ci wcześniej, że zadurzyłem się w tobie. To nie sekret, raczej dość emanuję tym faktem - zaśmiałem się słabo czerwieniejąc. - I z każdym spotkaniem mocniej i mocniej w to wpadam - dodałem, zagryzając wargę. - Ale ogólnie rzecz ujmując... Jesteśmy teraz przyjaciółmi. Bliskimi. Z czego przynajmniej jedno ma się ku drugiemu... Przynajmniej jedno - zerknąłem nieśmiało na Gretę. - Wiele nas łączy i chyba ciężko znaleźć mi słowo by to wszystko opisać - przyznałem szczerze.

Greta Tillman · 2020-07-20 22:36:30

Uśmiechnęłam się do siebie, pochylając głowę, by nieco to ukryć.
- Ja... Też nie umiem tego opisać. Ale... - Unioslam głowę i popatrzyłam na niego z uśmiechem. - Teraz ciężko mi sobie wyobrazić, że nagle cię nie będzie. Martwi mnie to trochę... Chyba nie powinno tak być - szepnęłam, smutniejąc. W moim życiu nie było planu "Errico". Co było wyobrazic sobie, że go nie będzie. - Chyba... Nie powinno mnie to martwić. Będzie ci lepiej, gdy stąd odejdziesz... Wiesz to... Oh... - Zacisnęłam mocno wargi. Zasmuciło mnie to wszytsko. - A ja nie wiem, czy mogę sobie pozwolić na takie... Uczucia.

Errico Malatesta · 2020-07-20 23:00:42

- Greta? Dukasz się, jakbyś walczyła z dwiema myślami i nic z tego nie wychodzi - wyznałem szczerze i bardzo spokojnie, by jej nie spłoszyć. - Jestem zwolennikiem tej myśli, w której wybierasz swoje szczęście, wiesz? Cokolwiek się ze mną nie dzieje, chcę byś ty była na pierwszym miejscu - podsumowałem. - A jeśli chodzi o mnie to... Nie chcę... cię zostawiać teraz - przyznałem z nieznacznym wahaniem. - Ani nigdy. Wiesz.. ktoś mi kiedyś powiedział ważne słowa. Magia to życie, magia to uczucia, życie to uczucia - przytoczyłem. - Uczucia ie są złe Greta, przysięgam to na swoją magię - powiedziałem cicho.

Greta Tillman · 2020-07-20 23:10:48

Oczy mnie zapiekły. Nagle poczułam jak coś mnie rozwyrywa. Ból był naprawdę ogromny i nawet moje wieczne opanowanie i chłód jaki ćwiczyłam przez całe życie nie uchronił mnie przed pojedyńczą łzą jaka spłynęła po moim policzku. Wolną dłonią, bardzo szybko wytarłam ją, tak jakbym jedynie poprawiała sobie kosmyki włosów.
- Moje uczucia nie do końca należą do mnie - wymamrotałam jedynie, nie umiejąc powiedzieć wprost, że wszystko co robię, wszystko co przeżyłam do tej pory, a nawet zzdydowana większość myśli jakie mam —> to moi rodzice, że to oni kontrolują mój umysł, nawet gdy nie ma ich w pobliżu, no tak się boje stracić ich poparcie... Przecież chciałam by byli ze mnie dumni. A to co wyprawialam teraz? Znienawidzili by mnie za to, za to, że niszczę ich ciężką pracę, że marnuje czas jaki poświęcili na mnie. Nie mógł dopłacić do tego, by stało się coś złego.
- Jestem... Mocno zagubiona, Errico - dodałam, zaciskając wargi.

Errico Malatesta · 2020-07-20 23:15:34

- Chyba ja też - mruknąłem, spoglądając na dziewczynę, mocno strapiony jej słowami. - Wiesz... może przez ten tydzień... skupmy się na naszych pracach, okej? Ty masz zadania, ja mam kursy... Spotkamy się za tydzień, po koncercie. Znasz już mój grafik i... Bez problemu porozmawiamy wtedy. Kiedy trochę przemyślimy sprawę. Naszą sprawę - zaproponowałem, zagryzając wargę. - Będę tęsknił ten czas... Ale widzę... że to dla ciebie cięższe niż się spodziewałem. Potrzebujesz czasu - uznałem, szczerze zmartwiony jej stanem. - Poukładasz sobie myśli... Uczucia. Swoje uczucia, a nie czyjeś inne - dodałem.

Greta Tillman · 2020-07-20 23:23:08

Nie wiedziałam, czy byłam zdolna do odczuwania tylko swoich uczuć. Wciąż z tyłu głowy miałam, że to nie powinno się dziać.
- Czas... Tak, trochę czasu mi potrzeba. - Pokiwałam głową, mówiąc dosyć cicho. - Na następnym skrzyżowaniu skręcimy w lewo. Niedługo dotrzemy już do... Mojego budynku - wyjaśniłam, nie spoglądając w jego stronę. Byli mi tak strasznie wstyd.
Zauroczyłam się. Ty jesteś moim zauroczeniem. A ja nawet nie mogę tego powiedzieć na głos, bo... Nie chcę cię krzywdzić.

Errico Malatesta · 2020-07-20 23:28:19

- Okej - przytaknąłem, miękkim głosem. - To odprowadzę cię aż pod blok - podsumowałem ciepło. Nie chciałem by czuła się źle z mojego powodu, więc nadal zachowywałem się delikatnie i miło w stosunku to niej. Greta to lubiła, tak bardzo jakby nigdy nie zaznała takiej czułości... zaczynało mnie to martwić i nasuwały mi się podejrzenia... że może i jej idealne życie było idealne, tak gdy wracała do domu... idealność znikała, pojawiała się powinność, obowiązek, zaszczyt, lub potępienie... Może byłem zbyt ostry w osądzie? Ale czy może zbyt delikatny? Któż to wiedział?

Greta Tillman · 2020-07-20 23:34:30

Przeszliśmy ten kawałek w ciszy. Była między nami nutą napięcia. Errico pewnie zastanawiał się, dlaczego tak reaguje, albo co mi teraz siedzi w głowie, a ja... Za żelami dumać nad tym, kiedy rodzice zesfatają mnie z synem swoich znajomych. Pomyślałam sobie najpierw "oby nie za szybko" jednak potem zrozumialam, że byłoby to egoistyczne... I tak skrzywdzę go, a więcej czasu, równa się większy ból. Może powinni (rodzice) zrobić to szybko, wtedy faktycznie było by bardziej... Bezboleśnie. Dla niego... I dla mnie.
- To tu - szepnęłam, wskazując klatkę przed nami.

Errico Malatesta · 2020-07-20 23:39:21

Pokiwałem głową, rozglądając się ciekawsko.
- Ładna okolica - uznałem i się uśmiechnąłem do Grety, próbując odgonić smutki moje i jej. - Koniecznie myśl o mnie ciepło w niedzielę, kiedy będę grał. Wiem, że wieczorem będziesz miała znacznie ważniejsze rzeczy na głowie, ale... jedna myśl. Choć malutka, ale o mnie. Jakieś ciche życzenie powodzenia... Będę wdzięczny - przyznałem rozbawiony cicho, uśmiechając się dalej do czarodziejki. - To cóż... czas na mnie.

Greta Tillman · 2020-07-20 23:46:43

Popatrzyłam na niego. Miał czerwony nos oraz policzki, zapewne od chłodku, choć kto wie. I nie wiem dlaczego, ale po żyłam potrzebę by coś mu dać. Szybko odwinelam swój gruby, zielony szalik, który dobrałam do kompletu z pomarańczową czapką i rękawiczkami, i zarzucilam mu go na kark.
- Nawet całkiem pasuje ci ten kolor - szepnęłam, uśmiechając się słabo. - Będzie ci ciepłej, mi się już teraz nie przyda. Oddasz mi go... Kiedyś tam - dodałam i zerknelam za siebie. - Pomyślę o tobie... A teraz, uh, późno się zrobiło. Mam nadzieję że... No... Szybko wrócisz do siebie. Do zobaczenia...

Errico Malatesta · 2020-07-20 23:52:11

Nim odbiegła do domu, bo pewnie to właśnie tak powinno wyglądać, jakby uciekała... W każdym razie nim uciekła, zdążyłem ją jeszcze w miarę na spokojnie pocałować ją w czoło. Potem już, odsunąłem się od Grety kawałek, zagryzając wargi, cały czerwony i otulając się szalikiem.
- B-Bardzo dziękuję! N-naprawdę - wydukałem i spróbowałem się zawstydzony uśmiechnąć szeroko. - Leć już do siebie, ja będę też za moment w domu - zapewniłem związując szal.

Greta Tillman · 2020-07-21 00:06:06

- Napisz! - poprosiłam, wchodząc do budynku.
Czułam na czole żar jego warg. Miałam wrażenie że to trochę nienormalne. Chyba... Nie wiem. Po prostu czułam je bardzo wyraźnie jeszcze przez długi czas, po tym, jak weszłam do domu i pospiesznie zniknelam w swoim pokoju, kładąc się na łóżko z podręcznikiem i uśmiechając do siebie jak głupia.

Errico Malatesta · 2020-07-21 09:15:24

Przez następny tydzień, jak porządny czarodziej, najczęściej bywałem w bibliotece. Już od tak dawna się nie uczyłem, że czułem, że nauki muszę się nauczyć!
Naprawdę starałem się i przez niemal całe dnie powtarzałem zadania na kursy. Kiedy wracałem z centrum do domu ćwiczyłem grę na gitarze, ale nie taką normalną. Odkąd odkryłem, że Wiatr jest moim przyjacielem zacząłem wykorzystywać go do gry. Panowałem nad wibracjami, panowałem nad drżeniem strun i byłem po raz pierwszy tak zgodny z gitarą, z wiatrem, ze sobą.
W niedzielny wieczór ubrałem się na biało. Słyszałem kiedyś, że czarodzieje na wsiach zawsze ubierają się na biało i mają kwiaty we włosach, bardzo mi się podobała ta wizja, dlatego też ze sztucznych kwiatów zrobiłem sobie wianek i kiedy przybyłem do baru... Odkryłem że mam tremę.
Poprosiłem kierownika baru którego znałem, by nagrał mój występ, na co zapewnił mnie, że nie ma problemu. Kiedy już zapewnił mnie w tym, czekałem na swoją kolej podczas otwartego mikrofonu i powtarzałem sobie że będzie dobrze.
Będzie dobrze, Errico. Kochasz Gretę, co przy tym jest niewykonalne...? Zaśmiałem się cicho. Kocham ją, tak... Chciałbym jej zagrać. Chciałbym by widziała to jak gram. Zobaczy to na nagraniu co prawda, ale... Będę grał dla niej. Dla Grety. Skoro mogę grać dla niej to co innego może być takie trudne? Dam radę.

I dałem radę. A nawet więcej. Byłem świetny. Mimo dziwnych dla wszystkich przeciągów, nikt się niie skarżył bo udało mi się. Okiełznałem wiatr, był mi bratem, panowałem nad wibracjami, panowałem nad dźwiękiem i chyba lepiej wypaść nie mogłem.

Do GRETA:
Nie mogę się doczekać żeby pokazać ci nagranie. Było świetnie. Ludzie mi gratulowali i klaskali...
Czułem się tak dobrze. Taki ważny i potrzebny...

Warga mi zadrżała gdy w oczach pojawiły się łzy.

Jak ci je pokażę to mam nadzieję, że też będziesz dumna. Dobranoc Greta.

Wysłałem wiadomość i popatrzyłem ze łzami w oczach na zdjęcie rodziców. Bylibyście ze mnie dumni, prawda? Polubilibyście Gretę? Byłem na scenie taki ważny, taki... Niezbędny. A wiatr mnie otaczał. Teraz też hulał w pustych ścianach, odganiał chłód.
Na szczęście gdy pomyślałem o Grecie zrobiło mi się trochę cieplej. Schowałem się pod kołdrą i nadal o niej myśląc zasnąłem głęboko.

Greta Tillman · 2020-07-21 16:50:17

DO: ERRICO
Już jestem, wierz mi. Opowiedz mi wszytsko niedługo. Zobaczymy się w czwartek, po Twoich zajęciach? Wydaje mi się, że to dobry czas i dla Ciebie i dla mnie. Dobrego dnia

Wysłałam wiadomość z samego rana, gdy tylko zobaczyłam wieczornego sms'a od Errico. Cieszyłam się, że u niego wszystko poszło tak jak powinno.
Sama miałam gorszy poranek. Rodzice zauważyli po swojej wczorajszej kontroli, że mniej ćwiczyłam i zdecydowanie mniej prac wykonałam. Mama była zniesmaczona, ale tata pokazał pełne niezadowolenie. Powiedział: "Jesteś nieodpowiedzialna i powinnam się bardziej starać, jeśli chce być kimś. Bo jeśli będziesz podchodzić w taki sposób do pracy jak w tym tygodniu to nic nie osiągniesz. Będziesz jak swoja siostra, która zaprzepaściła wszystko co miała w sobie dobre na rzecz jakiś głupot." Poczułam się kompletnie zgnieciona.
Zaraz po tych rozmowach wyszłam z domu, pędząc na uczelnię. Po drodze wysłałam jeszcze drugiego sms'a.

DO: ERRICO
Wypadla mi pewna duża praca na dosłownie zaraz. Muszę się na niej skupić. Ten tydzień jednak nie dam rady, przykro mi. Do kiedy indziej.

Errico Malatesta · 2020-07-21 17:30:18

DO: GRETA
Rozumiem, poczekam na swoją kolej Powodzenia Greta, na pewno dasz radę!

Uznałem, że pozytywny esemes będzie musiał wystarczyć, bo nie mogę wysłać swojego uśmiechu by Greta nie pogrążyła się w bezmyślnej pracy i zupełnym braku myślenia o samej sobie.
Postanowiłem sobie, że będę się teraz ciężko uczył na kursy, by jak najszybciej je ukończyć i zacząć pracować jako pielęgniarz i opiekun, a gdy nie uczyłem się na kursy... Medytowałem. Wiem że pewnie gdybym powiedział to Grecie to spojrzałaby na mnie odpowiednio, ale... Powoli zaczynałem rozumieć, że magia Wiatru pochodzi z wewnątrz, więc jej największą moc była we mnie. Nawet w szklanym mieście nie było wielu informacji o magach żywiołów, czy chodźby kapłanach, więc wielu rzeczy musiałem domyślać się sam, ale byłem uparty.
W niedzielę wieczorem znów grałem w barze i tak jak poprzednio w wianku na głowie i białej, lnianej koszuli grałem na scenie, kilka melodii. Ludziom się podobało, właściciel znów mnie nagrał jak prosiłem, a po zakończeniu gry zaprosił na grzany miód - przysmak baru, jeden z napoi z odrobiną alkoholu. Podobno był bardzo lubiany wśród wilkołaków i nie dziwiłem się. Po raz pierwszy spróbowałem alkoholu, jednak... Czułem że było warto.
W domu, nadal zadowolony i podtrzymywany ciepłem słodkiego alkoholu wziąłem telefon do rąk by napisać do Grety. Zawsze, codziennie pisałem do niej przed snem "dobranoc" i kilka słów otuchy, choć z rzadko mogła odpisać. Byłem niezmiennie uparty.

DO: GRETA
Hej, mam nadzieję że zrobiłaś świetnie swoje zdanie, na pewno to zrobiłaś, jesteś w końcu Greta! Kiedy masz wolne w tym tygodniu? Tęsknię i bardzo chciałbym się już spotkać! Mam dwa nagrania jak grałem w niedzielę!
Dobranoc!

Cały rumiany i zadowolony z siebie położyłem się do łóżka i spoglądając na zdjęcie rodziców, wzrok prześlizgną mi się także na rysunki od Grety. Z szerokim uśmiechem zasnąłem.

#321 2020-07-20 21:04:34

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#322 2020-07-20 21:14:42

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#323 2020-07-20 21:18:52

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#324 2020-07-20 22:07:02

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#325 2020-07-20 22:11:15

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#326 2020-07-20 22:29:19

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#327 2020-07-20 22:36:30

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#328 2020-07-20 23:00:42

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#329 2020-07-20 23:10:48

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#330 2020-07-20 23:15:34

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#331 2020-07-20 23:23:08

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#332 2020-07-20 23:28:19

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#333 2020-07-20 23:34:30

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#334 2020-07-20 23:39:21

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#335 2020-07-20 23:46:43

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#336 2020-07-20 23:52:11

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#337 2020-07-21 00:06:06

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#338 2020-07-21 09:15:24

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#339 2020-07-21 16:50:17

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

#340 2020-07-21 17:30:18

Odp: Zbyt piękne, by było szczęśliwie

Stopka